سخن اوَل

پیامبراعظم صلی الله علیه و آله

 

مَثَلُ الْمُؤمِنینَ فی تَوادِّهِمْ وَ تَراحُمِهِمْ وَ تَعاطُفِهِمْ مَثَلُ الْجَسَدِ: اذَا اشْتَکی مِنْهُ عُضْوٌ تَداعی لَهُ سائِرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَر وَ الْحُمّی.

مَثَل مؤمنان در دوستی و ابراز رحمت و عاطفه به یکدیگر، مثل پیکر است. هر گاه عضوی از آن دردمند شود، دیگر اعضای پیکر، با بی خوابی و تب، با آن عضو هم دردی می کنند.

 

سعدی:

بنی آدم اعضای یکدیگرند	که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار	دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی	نشاید که نامت نهند آدمی

 

ترجمه انگلیسی:

 

Human beings are members of a whole

In creation of one essence and soul

 If one member is afflicted with pain

Other members uneasy will remain

If you've no sympathy for human pain

The name of human you cannot retain

صائب تبریزی:

تار و پود عالم امکان به هم پیوسته است

عالمی را شاد کرد آن کس که یک دل شاد کرد

 

 

معرفی سازمان،منشور اخلاقی و اهداف سازمان

---

تاریخچه سازمان بهزیستی کشور

---

دستگاهی که درحال حاضرتحت عنوان سازمان بهزیستی کشور درخدمت جامعه می باشدقبل ازپیروزی انقلاب اسلامی بصورت کنونی تشکل نداشت و خدمات مشابهی بصورت پراکنده و در هر زمینه ارائه می گردید وچون سازمانهای خدمات اجتماعی که وظیفه حمایت و کمک رسانی به اقشار محروم ، معلول و نیازمند جامعه را برعهده داشتند ، دارای متولی واحدخاصی نبودند وبدلیل عدم هماهنگی بین آنها که هرکدام از قوانین استخدامی خاص و مقررات متفاوتی که توسط مقامات و دست اندرکاران وقت تعیین شده بود تبعیت می کردند . ارائه خدمات اجتماعی در سطح کشور بصورت پراکنده ، غیرفراگیر واز همه مهم تر از یک سیاستگذاری و برنامه ریزی منسجم و اصولی برخوردار نبود .

 

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، مدیریت و نحوه برخورداری هزینه ها و حقوق پرسنلی ، بودجه واصولاً اداره اینگونه سازمانها و انجمن ها بلاتکلیف و نامشخص بود . به همین دلیل براساس مصوبه هیئت وزیران دولت موقت در جلسه مورخ 25/04/1358 کلیه کارکنان ، ساختمان ها ، اعتبارات ، دارایی ها ، تعهدات ، دیون ، سرمایه گذاریها و همچنین وظایفی که به موجب مقررات مربوطه به عهده این سازمان واگذار گردیده بود به وزارت بهداری و بهزیستی منتقل گردید . (استناد به مجموعه قوانین و مقررات سازمان بهزیستی)

 

این سازمان ها عبارت بودند از :  

 

1)     سازمان ملی رفاه خانواده ایران .

2)     سازمان بهزیستی و آموزشی کودکان و نوجوانان .

3)     انجمن ملی حمایت کودکان .

4)     جمعیت حمایت از اطفال بی سرپرست .

5)     انجمن حمایت معلولین .

6)      سازمان ملی رفاه ناشنوایان .

7)     سازمان ملی بهزیستی ناشنوایان ایران .

8)     واحد حمایت از خانواده های بی سرپرست.

9)     سازمان ملی رفاه نابینایان .

10) سازمان رفاه و ارشاد خانواده (سازمان زنان سابق) .

مصوبه مزبور هیأت وزیران تا حدودی به اینگونه سازمانها انسجام بخشید . ولی مشکل اصلی که همانا عدم وجود متولی واحد وسیاست گذار ، برنامه ریزی مدون و عدم هماهنگی می بود بری جای خود باقی ماند . بر اساس تلاش بی وقفه شهید دکتر فیاض بخش به منظور ایجاد سازمانی مستقل در جهت ارائه خدمات گسترده ، فراگیر ومنظم به نیازمندان و معلولین جامعه ، لایحه قانونی تشکیل سازمان بهزیستی کشور بصورت ماده واحده و پانزده تبصره در تاریخ 24/03/1359 به تصویب شورای انقلاب اسلامی رسید .

خدمات بهزیستی در کشور ایران قبلاً توسط افراد خیر و مؤسسات خیریه مختلف و بخش محدودی از آن توسط دولت انجام می‌گرفت. نمونه روشن آن خدماتی بود که تحت عنوان اوقاف ارائه می‌گردید. این فعالیتها به تدریج به عهده دستگاههای سازمان یافته ای گذاشته شده و به صورت منسجم تری در خدمت مردم قرار گرفت. در آغاز برنامه عمرانی چهارم ( سال 1347 مبنای برنامه‌ریزی برای بخش بهزیستی ) حدود 6 دستگاه دولتی و 12 سازمان عام‌المنفعه غیر دولتی و تعدادی مؤسسات خصوصی در سراسر کشور در زمینه خدمات بهزیستی فعالیت داشته و اکثراً از کمک‌های قابل توجه دولتی نیز برخوردار بودند.صرف نظر از فعالیتهائی که بوسیله سازمانهای غیر دولتی گذشته از قبیل سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی سابق ، جمعیت شیر و خورشید سرخ سابق ، انجمن ملی حمایت کودکان ، جمعیت به اصطلاح خیریه فرح ، بنگاه حمایت مادران و نوزادان و مؤسسات خصوصی صورت می‌گرفت ، در دستگاههای مختلف دولتی از قبیل وزارت کشور ، وزارت کشاورزی ، وزارت بهداری ، وزارت آموزش و پرورش ، وزارت کار و امور اجتماعی و وزارت دادگستری نیز اقداماتی در این زمینه انجام می‌پذیرفت. ولی علیرغم سرمایه‌گذاریهای وسیع و تعدد دستگاههای اجتماعی ، علاوه بر سیاستهای نادرست رژیم گذشته به علت فقدان برنامه جامع و سازمان هماهنگ کننده از مجموع فعالیتها و سرمایه‌گذاریها بهره‌برداری صحیح نمی‌شد.

 

     پس از پیروزی انقلاب ، بخش بهزیستی از نظر سازمان اداری ، یکبار دیگرمورد تغییر و تحول قرار گرفت. بدین معنی که در سال 1358 کلیه سازمانهای دولتی و مؤسسات غیر دولتی که در زمینه خدمات بهزیستی فعالیت داشتند در وزارت بهداری و بهزیستی وقت ادغام شدند. این سازمانها عبارت بودند از :

سازمان ملی رفاه خانواده ، جمعیت بهزیستی و آموزشی کودکان و نوجوانان ، جمعیت حمایت از کودکان بی سرپرست ، سازمان ملی رفاه نابینایان ، سازمان ملی رفاه ناشنوایان ، انجمن ملی حمایت کودکان و انجمن توانبخشی ، همچنین قسمتی از فعالیتهای بعضی سازمانهای منحل شده از جمله مراکز رفاه خانواده ، سازمان زنان سابق و فعالیت حمایت از خانواده‌های بی سرپرست سازمان ملی خدمات اجتماعی به شاخه معاونت بهزیستی وزارت بهداری منتقل شد.

•              با تأسیس سازمان بهزیستی کشور در سال 1359 ، کلیه فعالیتهای بهزیستی از وزارت بهداری به این سازمان انتقال یافت ، همچنین فعالیتهای خانه‌های فرهنگ روستائی از وزارت تعاون و امور روستاها به سازمان بهزیستی کشور منتقل شد.

•              ستاد سرپرستی و ارشاد برای راهنمائی زنان ولگرد و روسپی که مستقیماً زیر نظر وزارت بهداری و بهزیستی فعالیت می‌نمود تشکیل شد. این فعالیت نیز همزمان با تشکیل سازمان بهزیستی کشور به این سازمان انتقال یافت.

 

    در جهت تحقق مفاد 21 و 29 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به منظور تامین موجبات برنامه‌ریزی ، هماهنگی ،نظارت  و ارزشیابی و تهیه هنجارها و استانداردهای خدماتی و توسعه دامنه اجرای برنامه‌های بهزیستی در زمینه حمایت از خانواده‌های بی‌سرپرست و نیازمند و ارائه خدمات مختلف به کودکان ( مهدهای کودک و…) و تدارک امکانات پیشگیری و توانبخشی حرفه‌ای و اجتماعی معلولین جسمی و روانی و تجدید تربیت آسیب‌دیدگان اجتماعی و حمایت و نگهداری از کودکان و اطفال بی‌سرپرست و معلولین غیر‌‌قابل ‌توانبخشی و سالمندان نیازمند و آموزش نیروی انسانی خدمات بهزیستی و تامین موجبات تشویق جلب مشارکت و فعالیت گروههای داوطلب و موسسات غیر‌دولتی ، سازمان بهزیستی کشور تشکیل گردید . ارائه سرویسهای مختلف به مراجعین نیازمند و داوطلب خدمت و بستر‌سازی برای رشد سریع اقتصادی شامل برنامه توسعه مشارکت زنان در امور اجتماعی و …ـ حمایت از خانواده و فرزندان توانبخشی ـ حمایت اجتماعی و نگهداری از سالمندان ، ناتوان‌ها و نیازمندان ـ پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی ، معلولیتها و مبارزه با اعتیاد و آگاهسازی عمومی جهت به ثمر نشستن اهداف طرحهای پیشگیری‌ ـ مشارکت در تأمین مسکن معلولین و نیازمندان ـ حمایت و باز‌توانی معلولین اعم از ذهنی و جسمی ـ ارائه سرویسهای خدماتی به روستاییان نیازمند ـ برپائی روستا مهدها در جهت تربیت فرزندان روستائی (برگرفته از سایت سازمان بهزیستی استان آذربایجان شرقی)

---

منشور اخلاقی سازمان بهزیستی

---

1-     خوش برخوردی – اخلاق مناسب با شان ارباب رجوع و جدیت در کار – صبر و شکیبایی در ارتقاء خدمات به مراجعین در چهار چوب قوانین ضوابط و مقررات اداری.

2-     توجه کافی و مناسب به روحیات و شرایط جسمانی مراجعین و تاکید بر مقام و منزلت مراجعین به عنوان یک انسان نیازمند.

3-     تاکید بر اجرای امور محوله و عدم اهمال در برآوردن نیازهای مراجعین در چهارچوب قوانین و مقررات و ضوابط موجود.

4-     رعایت کامل شئونات اسلامی اعم از آراستگی – نظافت شخصی با تاکید بر مقام والای انسانی

5-     تلاش در جهت استفاده هر چه بهتر از اطلاعات  و دانش و علم روز و ارتقا توان علمی و تخصصی در حیطه امور محوله.

6-     ارائه راهنمائی های لازم و مناسب و جلوگیری از سردرگمی ارباب رجوع با استفاده از راهکارهای مناسب اطلاع رسانی.

7-     تاکید بر حفظ رازداری حرفه ای و امانت داری در اطلاعات فردی و خانوادگی مراجعین.

8-     دقت و جدیت در اتخاذ روند صحیح و کامل ارائه خدمات به ارباب رجوع.

9-      رعایت اصول صرفه جویی و امانت داری در استفاده و بهره وری هر چه بهتر از امکانات موجود.

10-    پرهیز از تشریفات غیر اصولی و زائد در ارائه خدمات به مراجعین.

11-    تمایلات مثبت به کار در ارائه خدمات به مراجعین.

---

اهداف کلی سازمان بهزیستی کشور

---

1.        انسجام و ساماندهی خدمات حمایتی و اجتماعی .

2.       تکیه برکرامت انسانی و هویت بخشی آحاد جامعه بمنظور توانمندسازی آنان .

3.      کاهش آسیب های اجتماعی و خشونت .

4.       مقتدرسازی افراد وگروههای اجتماعی .

5.      گسترش مشارکت نهادهای مردمی .

6.       ارتقاء رفاه ، سلامت روانی اجتماعی و کیفیت زندگی .

7.      دستیابی به احساس رضایت از زندگی در حوزه های فردی وخانوادگی و اجتماعی .

8.      کاهش وپیشگیری از معلولیتها .

9.       تحکیم بنیان و کیان خانواده وتوانمند سازی این نهاد مقدس .

10.     توسعه و فرهنگ مشارکت و ایجاد احساس تعلق اجتماعی . (ابراهیمی ، 1390 ص 13)

---

وظایف سازمان بهزیستی کشور

---

۱-  حمایت از خانواده‌های بی‌سرپرست و نیازمند و ارائه خدمات مختلف به آنها 
2- ارائه خدمات مختلف به عموم کودکان و نوجـوانان 
3- حمایت و نگهداری از کودکان و اطفال بی‌سرپرست 
4- ساماندهی، حمایت و نگهداری از کودکان خیـابانی 
5- تجدید تربیت منحرفین اجتماعی 
6- ارائه خدمات‌ مختلف به آسیب دیدگان اجتماعی و افراد در معرض آسیب 
7- بـیمه اجـتماعی زنان خانـه‌دار کشور 
8- تأمیــن جهیـزیه مورد نیاز ایتام ، معلولان و آسیب‌دیدگان نیازمند 
9- ارائه خدمات درمانی و توانبخشی به معلولان ، سالمندان و بیماران روانی مزمن 
10- حمایت و نگهداری معـلولان غیرقابل توانبـخشی 
11- ساماندهی، حمایت و نگهداری سالمندان نیازمند 
12- ساماندهی، حمایت و نگهداری بیماران روانی مزمن 
13- ارائه خدمات آموزشی به معلولان 
14- خدمات تربیت بدنی و ورزش ویژه معلولان و کم‌توانان 
15- ارائه خدمات حمایتی و توانبخشی به بیماران جذامی 
16- پیشگیری از معلولیت‌ها 
17- پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی (از جمله طلاق ـ‌خودکشی ـ کودک آزاری)
18- ارائه خدمات مشاوره‌ای روانشناختی به جامعه 
19- آموزش مهارتهای زندگی (فردی و اجتماعی)
20- پیشگیری از اعتیاد به موادمخدر 
21- درمان و بازتوانی معتادان 
22- ارائه خدمات تخصصی به منظور کاهش آسیب ناشی از اعتیاد 
23- حمایت از معتادان بهبود یافته و توانمند سازی آنها 
24- تحت‌پوشش قراردادن گروههای هدف از نظر بیمه خدمات درمانی 
25- تأمین موجبات و تشویق جلب مشارکتها و فعالیت گروههای داوطلب و مؤسسات غیردولتی 
26- صدور پروانه فعالیت برای متقـاضیان تأسـیس مهدکودک، شیرخوارگاه، خانه کودکان بی‌سرپرست، مرکز نگهداری کودکان خیابانی، خانه سـلامت دخــتران و زنان، کلینـیک مـددکاری اجتماعی، اورژانـس‌ خدمات اجتماعی، مرکز مشاوره اجتمـاعی، مرکز مشاوره ژنتیک، مرکز توانبخشی روزانه معلولان، سالمندان و بیماران روانی مزمن، مراکز توانبخشی و نگـهداری شبانه‌روزی معلولان و سالمـندان، مرکز توانـبخـشی و درمانی شبـانه‌روزی بیماران روانی مزمن، مرکز درمانـی و بازتــوانی معتـادان، مرکز حرفه‌آموزی معلولان و نظارت بر فعالیت آنها
27- صدور پروانه فعالیت برای متقاضـیان تأسیس انجـمـن‌ها و مؤسسات غیردولتی و خیریه که در راسـتای اهداف بهزیستی فعالیت می‌کننـد و نظارت بر فعالیت آنها 
28- آموزش مهارتهای فنی و حرفه‌ای گروههای هدف 
29-  ایجاد فرصتهای شغلی برای گروههای هدف سازمان و توانمندسازی آنها 
30- کمک به تأمین مسکن موردنیاز گروههای هدف‌ سازمان 
31- آموزش نیروی انسانی مورد نیاز خدمات بهزیستی در کشور

---

چارت تشکیلاتی سازمان بهزیستی آذربایجان شرقی

---

---

برای معرفی مسئولین شهرستان ها بر روی مطلب کلیک نمایید

---

استفاده از مطالب این سایت تنها با حفظ و رعایت قانون کپی رایت و ذکر سایت مجاز می باشد.

8 نرمش ساده برای کمردرد

 

تمرین اول:
پاشنه یک پا را بر روی یک میز با حدود ارتفاع ۱۵ اینچ بگذارید. پای خود را راست کنید. به جلوخم شوید،ازمفصل لگن خم شوید تا زمانی که یک کشش ملایم پشت ران احساس کنید.مطمئن شوید که شانه هایتان دچار چرخش نشود و همچنین از کمرخم نشوید. می خواهید پای خود را کشش دهید نه کمرخود را. این کار را ۳ بار بر روی هر پا انجام دهید. مدت زمان اجرا ۱۵ تا ۳۰ ثانیه می باشد.

تمرین دوم:
بر  روی دست ها و زانوهایتان بروید.اجازه دهید شکم تان خم شود. اجازه دهید کمرتان به سمت پایین خمیده شود.این موقعیت را برای ۵ ثانیه نگهدارید.سپس کمرخود را قوس دهید.برای ۵ ثانیه نگهدارید. این حرکت را ۲ ست ۱۵ تکراری  انجام دهید.

تمرین سوم:
بر روی زانو و دست تان قرار بگیرید. عضلات شکم خود را منقبض کنید تا ستون فقرات سفت گردد. در حال حفظ این حالت یک دست و پای مخالف را دور از بدن بلند کنید. این حالت رابه مدت ۵ ثانیه نگهدارید. باز و پاهایتان را به آرامی پایین بیاورید و حرکت را درطرف مقابل انجام دهید.این حرکت را ۱۰ بار برای هرطرف انجام دهید.

تمرین چهارم :
به پشت بر روی کف اتاق با زانوهای خم دراز بکشید در حالی که کف پاها  برروی زمین  باشد. شکم خود را به داخل بکشید و کمر خود را بر روی کف فشاردهید،پشت شما وسیع تر می شود. این حالت را ۱۵ ثانیه نگهدارید سپس آرام بگیرید. این حرکت را برای ۵ تا ۱۰ بار انجام دهید.

تمرین پنجم:
با زانوهای خم و پاهای قرارداده شده روی کف اتاق به روی پشت دراز بکشید. شکم خود را منقبض کنید و عضلات شکم را منقبض کنید. با دست های کشیده به بیرون درمقابل خود،بالاتنه خود رابه سمت جلوخم کنید تاشانه هایتان از کف اتاق جدا شود. این حالت را ۳ ثانیه نگه دارید. نفس خود را متوقف نکنید. این به شما کمک می کند هنگام بالا آوردن شانه هایتان به بیرون نفس بکشید. به پشت بر روی کف آرام بگیرید. این حرکت را ۱۰ بار انجام دهید. ۲ ست با ۱۵ تکرار انجام دهید. برای به چالش کشیدن خود دست هایتان در پشت سر محکم بگیرید و آرنج ها را به طرفین بدن بیرون نگه دارید.

تمرین ششم :
با زانوهای خمیده به پشت دراز بکشید.مچ یک پار را بر روی زانوی پای دیگر قرار دهید. کشاله ران پای پایین تر را بگیرید و به سمت سینه خود بکشید. کششی در طول کپل و احتمالا" بیرون لگن خاصره احساس خواهید کرد. کشش را ۱۵ تا ۳۰ ثانیه نگه دارید. حرکت را ۳ بار بر روی هر پا انجام دهید.

تمرین هفتم:
دمر روی زمین دراز بکشید برای ۵ دقیقه. اگر این حرکت بسیار آسیب زننده می باشد یک بالش زیر شکم قرار دهید. این حرکت درد ران و پشت را کاهش میدهد.زمانی که بدون بالش به مدت ۵ دقیقه دراز بکشید، می توانید حرکت ب این تمرین را ادامه دهید.
بعد از دراز کشیدن بر روی شکم به مدت ۵ دقیقه، برای ۵ دقیقه دیگر بر روی آرنج ها به سمت بالا تکیه دهید. اگر بتوانید این حرکت را بدون درد بیشتر در ناحیه ران و کپل انجام دهید می توانید قسمت سوم این تمرین را انجام دهید.

با دست های زیر شانه بر روی شکم دراز بکشید. سپس دست های خود را به پایین فشار داده و آرنج های را باز کنید در حالی که کپل بر روی کف قرار دارد. برای ۱ ثانیه نگه دارید و خود را به سمت کف پایین بیاورید. ۳ الی ۵ ست ۱۰ تکرار انجام دهید. ما بین هر ست ۱ دقیقه استراحت کنید.هیچ گونه دردی در ناحیه پاها نخواهید داشت وقتی این حرکت را انجام دهید اما کمی احساس درد در ناحیه کمر طبیعی خواهد بود.این حرکت را در چند بار در روز انجام دهید.

تمرین هشتم:
با پاها، کپل و شانه های مستقیم و راست بر روی یک طرف دراز بکشید. بر روی بازوی خود تکیه دهید طوری که آرنج دقیقاً زیر کتف قرار  می گیرد. کپل خود را از زمین جدا کنید و بر روی بازو و قسمت خارجی مچ پا تعادل یابید. سعی کنید این حالت را ۱۵ ثانیه نگه دارید سپس به آرامی کپل خود را پایین بیاورید. حرکت را برای هر طرف تغییر و تکرار کنید. این حرکت را برای نگه داشتن تا یک دقیقه یا بیشتر تمرین کنید. این تمرین می تواند با زانو و کپل خم شده به طرف سینه آسان تر انجام شود.

ورزش های فیزیوتراپی برای درد گردن

8 ورزش برای رفع درد گردن
 گردن‌درد، مشکل نسبتا شایعی است که برای بعضی‌ها همه‌روزه اتفاق می‌افتد. اما خوشبختانه بسیاری از علایم درد گردن را می‌توان با حرکات کششی، تمرینات مقاوم‌سازی و حفظ حالات صحیح استقرار گردن کاهش داد یا کاملاً از بین برد و حتی بالاتر از همه اینها، گاهی می‌توان به همین ترتیب از بروز گردن‌درد جلوگیری کرد...
تحت هیچ شرایطی در صورتی که گردن درد شما همراه با احساس بی‌حسی در قفسه‌سینه، شانه و کتف، بازو و دست بود، حرکات و تمرینات زیر را انجام ندهید زیرا این تمرینات بیشتر در شرایطی توصیه می‌شوند که درد در اثر وضعیت‌های نامناسب و فشارها و ضربه‌های کوچک و سبک به وجود آمده باشند. در غیر این صورت اگر در اثر صدمات شدید و یا در حالی که درد بی‌دلیل و خود به خودی به وجود آمده است، حتماً به پزشک و فیزیوتراپیست خود مراجعه نمایید. حفظ سلامت و صرف وقت برای آن بهتر از تأسف خوردن برای عواقب کارهای نسنجیده است. ضمن این‌که در هر حال باید درمان‌های اولیه گردن‌درد را هم پشت سر بگذارید:
1. فیزیوتراپی :  همه ای این ورزش ها برای افراد  گردن درد توصیه نمی شوند پس بهتر است قبل از انجام حرکت با فیزیوتراپیست خود که متخصص حرکت درمانی محسوب می شوند مشورت نمایید تا بر حسب شرایط شما و همراه با جلسات فیزیوتراپی بهترین تمرینات برای شما تجویز گردد.
2. استراحت: از انجام حرکات و کارهایی که درد شما را شدیدتر می‌کنند خودداری کنید و به گردن‌تان استراحت دهید.
در حالی عضلات کتف‌تان شل و ریلکس می‌باشد، سرتان را به یک طرف بچرخانید تا احساس کشش در گردن کنید، به طوری که نگاهتان به روی کتف و شانه باشد. 6 ثانیه مکث کنید و این حرکت را برای هر طرف 3 بار انجام دهید.

 

 سر خود را به جلو خم کنید، به‌طوری که چانه‌تان به قفسه‌سینه برسد. برای ایجاد کشش بیشتر می‌توانید با کمک انگشت به آرامی ‌از پشت سر فشار اندکی وارد کنید تا بیشتر به سمت قفسه‌سینه خم شود. زمانی که احساس کشش کردید به مدت 6 ثانیه مکث کنید و سپس به حالت اولیه برگردید. این حرکت را می‌توانید 3 بار تکرار کنید.

 

کف دست را روی پیشانی‌تان قرار دهید (مانند حالت قبل) اما این بار رو به جلو فشار وارد کنید و در اینجا نیز سعی کنید سر و دست حرکت نکند. 10 ثانیه مکث کنید و 3 بار تکرار کنید.

 

  دست خود را دوباره بر کنار سرتان بگذارید اما این‌بار سر خود را به سمت شانه بچرخانید، به طوری که می‌خواهید بالای کتف و شانه را ببینید اما حرکتی نداشته باشید. 10 ثانیه مکث کنید و برای هر طرف 3 بار تکرار کنید.

 

گردن خود را به آرامی‌ به بغل خم کنید و با دست نیز فشار اندکی برای ایجاد کشش بهتر وارد کنید؛ 6 ثانیه مکث کنید و به حالت اولیه برگردید. این حرکت را برای هر سمت 3 بار انجام دهید.

 

یک دست خود را یک طرف سرتان بگذارید و سر را به سمت دست فشار دهید اما سعی نکنید آن را فشار دهید. روی این حالت 10 ثانیه تمرکز کنید. این حرکت را برای هر طرف 3 بار انجام دهید.

 

استفاده از بالش مناسب: در صورتی که بیش از یک بالش زیر سرتان می‌گذارید، از بالش‌های طبی استفاده کنید. بالش در صورتی که به درستی انتخاب شود، با حفظ فقرات گردنی در وضعیت صحیح از درد شما می‌کاهد.

از مهمترین اقدامات درمانی که شاید بتوان گفت مهمترین قسمت درمان این بیماری ها است انجام نرمش های طبی خاصی به منظور تقویت عضلات گردن و افزایش قابلیت انعطاف لیگامان ها و عضلات گردن است.

در انجام نرمش ها باید دقت کرد که آنها را بتدریج و کم کم شروع کنیم. تقویت عضلات و افزایش انعطاف لیگامان ها و عضلات نیاز به زمان دارند. اگر نرمش ها با سرعت شروع شوند یا با تعداد زیاد شروع شوند ممکن است موجب افزایش درد شوند.

نرمش های گردن دو دسته اند. نرمش های کششی که همانطور که گفته شده موجب افزایش قابلیت انعطاف عضلات و رباط های گردن میشوند و نرمش های تقویتی که موجب تقویت عضلات گردن میگردند. شروع تمرینات با انجام نرمش های کشش است و بعد از مدتی باید نرمش های تقویتی هم به نرمش های کششی اضافه شوند.

نرمش ها در سه قسمت اساسی، پیشرفته و تکمیلی توضیح داده میشوند. همیشه ابتدا با نرمش های اساسی شروع کرده و بعد از چند هفته که توانستید آنها را به تعداد کافی و به راحتی انجام دهید نرمش های پیشرفته را انجام دهید و پس از کسب مهارت در انجام نرمش های پیشرفته نرمش های تکمیلی را انجام دهید.

 

مهمترین نرمش های اساسی کششی گردن عبارتند از

 

• بایستید یا بنشینید. به آهستگی و کم کم سر خود را به طرف چپ خم کنید تا گوش چپ شما با شانه شما تماس پیدا کند یا حداقل تا آنجا که ممکن است به آن نزدیک شود. با انجام اینکار باید کشش ملایمی را در عضلات طرف راست گردن خود احساس کنید. کشش زیادی ندهید. دقت کنید که شانه خود را بالا نبرید. سعی کنید شانه های تان در حالت طبیعی و افتاده باشند. این وضعیت را 10-5 ثانیه حفظ کنید و سپس مجددا به حالت اول برگردید. حرکت را 5-3 بار تکرار کنید. همین حرکات را با همین مشخصات با خم کردن سر به طرف راست هم انجام دهید.

      

• بایستید یا بنشینید. به آهستگی و کم کم سر خود را به طرف جلو خم کنید. اجازه دهید تا وزن سر شما آنرا به پایین بیاورد و عضلات پشت گردن شما کشش ملایمی را احساس کند. خیلی کشش ندهید. این وضعیت را 10-5 ثانیه حفظ کنید و سپس مجددا به حالت اول برگردید. به آهستگی اجازه دهید سر شما تا آنجا که میتواند به سمت عقب برود. سپس به آهستگی دهان خود را یک بار باز و بسته کنید. وضعیت را 10-5 ثانیه حفظ کرده و دوباره به وضعیت اولیه برگردید. حرکات را 5-3 بار تکرار کنید.

       

• بایستید یا بنشینید. به آهستگی سر خود را به سمت چپ بچرخانید تا جاییکه احساس کشش ملایمی در ناحیه راست گردن خود بکنید. این وضعیت را 10-5 ثانیه حفظ کنید و سپس مجددا به حالت اول برگردید. حرکت را 5-3 بار تکرار کنید. همین حرکات را با همین مشخصات برای طرف راست هم انجام دهید. 

 

• بایستید یا بنشینید. سر خود را به آهستگی و در حالیکه به هیچ طرفی خم نشده و نمی چرخد به عقب ببرید بطوریکه پوست زیر چانه شما چین دار شود و به اصطلاح غبغب پیدا کنید. این وضعیت را 10-5 ثانیه حفظ کنید و سپس مجددا به حالت اول برگردید. حرکت را 5-3 بار تکرار کنید.

     

 

مهمترین نرمش های اساسی تقویتی عضلات گردن عبارتند از

• بایستید یا بنشینید. کف دست چپ خود را بر روی سمت چپ سر خود قرار داده و کف دست را به آرامی به سر خود فشار دهید در همین حال سر خود را هم به دستتان فشار دهید بطوریکه سر و دست شما حرکت نکنند بلکه فقط به یکدیگر فشار وارد کنند. وضعیت را 10-5 ثانیه حفظ کرده و حرکات را 5-3 بار تکرار کنید. همین حرکات را با همین مشخصات برای طرف راست انجام دهید      

 

• بایستید یا بنشینید. در حالیکه انگشتان دست های تان را در هم فرو برده اید. کف دستهای تان را در پشت سرتان قرار دهید. کف دست ها را به آرامی به سر خود فشار دهید. در همین حال سر خود را هم به دست های تان فشار دهید بطوریکه سر و دستهای شما حرکت نکنند بلکه فقط به یکدیگر فشار وارد کنند. وضعیت را 10-5 ثانیه حفظ کرده و حرکات را 5-3 بار تکرار کنید.

      

• بایستید یا بنشینید. کف دست راست یا چپ خود را بر روی پیشانی خود قرار داده و کف دست را به آرامی به سر خود فشار دهید در همین حال سر خود را هم به دستتان فشار دهید بطوریکه سر و دست شما حرکت نکنند بلکه فقط به یکدیگر فشار وارد کنند. وضعیت را 10-5 ثانیه حفظ کرده و حرکات را 5-3 بار تکرار کنید.

      

• بایستید یا بنشینید. در حالیکه سر خود را تا جاییکه میتوانید به طرف راست چرخانده اید کف دست چپ را بر روی گونه چپ قرار داده و سر را به دست و دست را به سر فشار دهید. در این حال هیچیک نه دست و نه سر شما نباید حرکت کنند بلکه فقط باید به یکدیگر فشار وارد کنند. وضعیت را 10-5 ثانیه حفظ کرده و حرکات را 5-3 بار تکرار کنید. همین حرکات را با همین مشخصات برای طرف چپ انجام دهید.

خوراکی های مفید و غیرمفید برای دردهای مفصلی

مواد غذایی که باید از مصرف آن اجتناب کنید:

۱ -گوجه فرنگی: دانه های این گیاه سرشار از اسید اوریک است.

۲ -مصرف زیاد گوشت قرمز: مبتلایان به آرتریت باید میزان مصرف غذاهای حاوی فسفر مانند گوشت قرمز را محدود کنند. زیرا هر چه فسفر بدن افزایش پیدا کند، بدن کلسیم بیشتری از دست می دهد.

۳ -مصرف زیاد شیر: پورین موجود در شیر، اسید اوریک بدن را افزایش می دهد.

۴ - روغن نباتی: روغن هایی مانند روغن دانه سویا، آفتاب گردان و... سرشار از اسید چرب امگا۶ است و باعث افزایش التهاب می شود.

محققان مصرف اسیدچرب امگا6 رابه اندازه اسیدچرب امگا3توصیه نمی کنند.

۵ -قند: قند برای درد مفصل مضر است.از طرفی مصرف قند باعث افزایش وزن می شود که روی مفصل ها فشار وارد می کند.

۶ - کافئین: کافئین درد آرتریت را تشدید می کند. کافئین، ماده مغذی و حیاتی را از بدن خارج می کند و در نتیجه بدن را به درد مستعدتر می کند.

۷ -غلات حاوی گلوتن: گلوتن، مخلوطی از پروتئین های موجود در غلات است. غلات حاوی گلوتن مانند جو، گندم و جو دوسر علایم آرتریت را افزایش می دهد.

۸ -گیاهان از تیره بادمجان: بادمجان، فلفل دلمه ای قرمز و سیب زمینی سرشار از الکالوئید است که التهاب ایجاد می کند.

بنابراین برای درمان درد مفاصل، از مصرف این گیاهان بپرهیزید.

غذاهایی که باید مصرف کنید:

۱ -ماهی: اسید چرب امگا۳ موجود در بدن التهاب مفصل را کاهش می دهد. امگا۳، تولید آنزیم هایی را که بافت های غضروف را از بین می برد، متوقف می کند.

۲ -چای سبز: سرشار از آنتی اکسیدان است که درد آرتریت را کاهش می دهد. علاوه بر آن نیکوتین موجود در چای درد را تسکین می دهد.

۳ -روغن زیتون: آنتی اکسیدان و اسید چرب امگا۳ موجود در این روغن، التهاب موجود در مفصل را از بین می برد.

۴ -پرتقال: میوه های مرکباتی مانند پرتقال سرشار از کلاژن است که برای سلامت بدن مفید است. ویتامین C در حفظ سلامت استخوان نیز موثر است.

۵ -پیاز: پیاز و پیازچه حاوی ماده شیمیایی نادر به نام کورستین است که درد را تسکین می دهد.

۶ -زردچوبه: این ادویه خاصیت درمانی دارد. خاصیت ضدالتهابی آن درد و التهاب آرتریت را کاهش می دهد.

۷ -گیلاس: آنتوسیانین موجود درآن درتقویت کلاژن موثر است.

۸ - زنجبیل: خاصیت ضدالتهابی این گیاه مشابه زردچوبه است

ورزش درمانی و حرکات اصلاحی برای بیماران

تمرین درمانی و حرکات اصلاحی ورزشی در فیزیوتراپی: این روزها ورزش های مختلفی توسط افرادی که در حیطه درمان نقشی ندارند به بیماران توصیه میشود و آسیب های جبران ناپذیری برای بیماران را ایجاد می کنند و کار فیزیوتراپیست ها را در درمان سخت تر میکند .
برای همه بیماران کمر درد نمیتوان یک نسخه ثابت برای ورزش درمانی و حرکات اصلاحی پیچید . تمریناتی که در تصویر مشاهده می کنید از متداول ترین تمریناتی هستند که توصیه می شوند تجویز این تمرینات تنها توسط فیزیوتراپیست که متخصص اینکار هستند باید صورت گیرد. یک معاینه دقیق همراه با تجویز صحیح تمرین ورزشی استاندارد می تواند درمان شمارا همیشگی کند و از بازگشت درد شما برای همیشه جلوگیری کند.

درمان دیسک کمر بدون جراحی

درمان بدون جراحی

فتق و برجسته شدن دیسک کمر و گردن لزوماً به معنای نیاز به انجام عمل جراحی نیست. دیسک برجسته با توجه به علائم درمان می‌شود. اکثر بیماران دارای پارگی دیسک نیازی به جراحی ندارند و معمولاً می‌توان علائم‌ را با درمان‌های‌ محافظه‌کارانه‌ای چون صبر کردن برای فرو نشستن علائم، مصرف مسکن و فیزیوتراپی مدیریت کرد. علائم بسیاری از بیماران دچار مشکل برجستگی دیسک پس از سپری شدن چند هفته یا چند ماه کاملاً برطرف می‌شود. چنانچه علائم به طور یکنواخت تشدید شود و با فیزیوتراپی و ورزش گردن و کمر علایم بهبود پیدا نکند و علایم بی اختیاری در کنترل ادرار نیز بروز کند ، احتمالاً پزشک پیشنهاد خواهد کرد تا عمل جراحی انجام شود.

یکی از بهترین درمان های دیسک فیزیوتراپی است که در ان با استفاده از تمرینات ورزشی و الکتروتراپی و لیزر درمانی ودرای نیدلینگ(مشابه طب سوزنی) مراحل درمان شما کامل می شود که با این اقدامات بیش از نود درصد بیماران نتیجه میگیرند . توجه شود هر ورزشی برای همه بیماران دیسک کمر مناسب نیستند و بهتر است بجای مشورت با افراد ناآگاه با امر درمان حتما با تجویز فیزیوتراپیست خود تمرین مناسب را انتخاب کنید چون در غیر اینصورت صدمات جبران ناپذیری به دیسک شما وارد خواهد شد.

خار پاشنه

خار پاشنه چیست

باور بسیار شایعی در بین مردم و حتی پزشکان رواج دارد که درد پاشنه به علت خار پاشنه است. گرچه خیلی از افرادی که فاسئیت پلانتار دارند برجستگی کوچک استخوانی در زیر استخوان پاشنه دارند که به آن خار پاشنه میگویند، توجه به این نکته مهم است که علت درد، خار پاشنه نیست.

وجود یک برجستگی استخوانی در زیر استخوان پاشنه علت درد آن ناحیه نیست همانطور که با خارج کردن این برجستگی استخوانی درد از بین نمیرود. از هر ده نفر یک نفر خار پاشنه دارد ولی همه آنها درد ندارند.

درمان غیر جراحی:

 بیش از 90 درصد بیماران با اقدامات غیر جراحی بهبود میابند. اقدامات درمانی عبارتند از  :
  فیزیوتراپی : یکی از مواردی که نقش اصلی در درمان خارپاشنه و درد ناحیه کف پا ایفا می کند فیزیوتراپی است که در ان با تشخیص فیزیوتراپیست برای شما از درمان های مختلف تمرین درمانی ، درای نیدلینگ ، منوال تراپی ، لیزر درمانی ، الکتروتراپی ، تیپینگ و هر درمانی که بر اساس تشخیص فیزیوتراپیست برای شما مناسب باشد انجام میگیرد

     استراحت : اگر درگیر فعالیت وزشی خاصی هستید که در آن پاشنه پا تحت ضربات و فشار مداوم است باید این فعالیت ورزشی را کم و یا حتی موقتاً قطع کنید.

     سرما : پاشنه پا را روی یک بطری یخزده یا کیسه پلاستیکی حاوی تکه های یخ بگذارید. روزی 4-3 بار و هر بار 20 دقیقه این کار را تکرار کنید.

  دارو : دارو های ضد التهابی مانند بروفن یا سلکوکسیب موجب کاهش درد و التهاب میشود.

تمرینات زانو

 

تمرینات زانو

داشتن ماهیچه هایی قوی و انعطاف پذیر بهترین راه برای سالم نگه داشتن زانو و جلوگیری از آسیب آن است.

قدرت عضلانی

تقویت عضلاتی که زانو شما را حمایت می کنند، باعث کاهش فشار و استرس فیزیکی بر مفصل زانو می شود. عضلات قوی در جلو (چهار سر ران) و پشت ران (همسترینگ) می توانند به مفصل زانو در جذب نیرو کمک کنند. هر چه فشار کمتری بر زانوی شما باشد، یعنی عضلات قوی تری داشته باشید، روند تسکین درد زانوی شما تسریع می یابد و از آسیب بیشتر جلوگیری می شود.

انعطاف پذیری

کشش و انعطاف پذیری عضلاتی که تقویت کرده اید نیز نقش مهمی در پیشگیری از آسیب عضلات دارد.تقویت عضلات علاوه بر حمایت مفصل زانو می تواند سبب سفتی آنها نیز بشود.ماهیچه های سفت بیشتر مستعد به آسیب هستند. ورزش های کششی ملایم پس از تمرینات تقویتی، می تواند دردهای عضلانی را کاهش دهد و ماهیچه های شما را بلند و انعطاف پذیر نگه دارد.

 

عضلات چهار سر ران در نمای جلوی ران

 

 

              عضلات همسترینگ در نمای پشتی ران

 

چگونه شروع به ورزش کردن کنیم؟

پزشک متخصص و یا فیزیوتراپ شما ، ورزش مناسب شما را طی درمان به شما توصیه خواهند کرد،اما بطور کلی:

به آهستگی شروع به ورزش کنید.قدرتمند ساختن عضلات زمان بر است، پس عجله نکنید.به مرور زمان تعداد تمرینات ویا تعداد وزنه ها را افزایش دهید.

دردها را نادیده نگیرید.شما نباید درد جدی در هنگام ورزش کردن احساس کنید.شما ممکن است به دلیل به چالش کشیدن ماهیچه ها،کمی احساس ناراحتی کنید که با احساس درد متفاوت است.اگر در هنگام ورزش احساس درد و آسیب کردید، ورزش را متوقف کنید

.

تمرینات را بیش از اندازه انجام ندهید.بعد از انجام ورزش سفتی و ناراحتی جزئی را بطور طبیعی در عضلات احساس خواهید کرد.اما اگر این درد افزایش یافت و موجب سخت شدن حرکات شد، شما تمرینات را بیش از اندازه انجام داده اید و استراحت بهترین چیز برای این عضلات دردناک است.

مشاوره با متخصصین توانبخشی.

شما می توانید هرگونه سوال و یا مطلبی در مورد نحوه و زمان بندی تمرینات خود را با پزشکان متخصص  توانبخشی، متخصصین حرکات اصلاحی، فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگران در میان بگذارید و از مشاوره آنها درطی درمان استفاده کنید.

تمرینات تقویتی

قبل از انجام این تمرینات، با فعالیت های کم فشار مانند 5دقیقه پیاده روی و یا دوچرخه سواری، عضلات را گرم کنید.

بالا آوردن مستقیم پا:

 

  

این تمرین را شما بیشتر در جلوی ران خود احساس می کنید. به پشت خود دراز بکشید و زانوی چپ خود را خم کنید. به عضلات ران پای راست در حالیکه صاف قرار دارد، انقباض بدهید و به آرامی آن را به اندازه یک پا از زمین دور کنید. به مدت 3 تا5 ثانیه آن را درهمین حالت نگه دارید. به آرامی پای خود را پایین بیاورید و این کار را با پای چپ تکرار کنید.

باید: بالا تنه خود را ریلکس و عضلات شکم را سفت کنید تا کمر خود را بر روی زمین صاف نگه دارید.

نباید: به کمر خود قوس ندهید و پای خود را با سرعت، خیلی از زمین دور نکنید.

وزن اندازی روی یک پا:   

                                                                        

شما باید این تمرین را در جلو و پشت ران و کفل خود احساس کنید.

دو صندلی را برای تعادل در طرفین خود قرار دهید. پای چپ خود را در حالیکه صاف است، در مقابل خود از زمین دور کنید. وزن خود را بر روی پای راست بیاندازید. به آرامی پای راست را کمی خم کنید. 3 تا 5 ثانیه در این حالت بمانید سپس با پای چپ این تمرین را تکرار کنید. توجه کنید که در این تمرین زانوی شما نباید بیشتر از نوک انگشتان پای شما جلو بیاید.

انقباض همسترینگ:

                  

شما باید این تمرین را در پشت ران خود حس کنید.

یک صندلی را برای تعادل در جلوی خود قرار دهید. وزن خود را بر روی پای چپ خود بیاندازید. پاشنه پای راست خود را به سمت کفل خم نمایید. 3 تا 5 ثانیه نگه دارید، پای خود را به آرامی پایین آورید و با پای چپ تکرار کنید.

در این تمرین زانوهای خود را به هم نزدیک کنید و توجه کنید زانوی خود را بیش از 90 درجه بالا نیاورید.

 

 

چمباتمه به دیوار:

 

                    

شما باید این تمرین را بیشتر در جلوی ران خود حس کنید.

با سر، کمر و کفل خود به یک دیوار تکیه دهید. سپس در حدود یک طول کف پای خود از دیوار فاصله بگیرید و به آرامی زانوی خود را تا زاویه نشستن خم کنید. در حدود 5 تا 10 ثانیه در این حالت بمانید وسپس زانوی خود را راست کنید.

در این تمرین عضلات شکم را سفت کنید و در ادامه مدت بیشتری در این حالت قرار بگیرید. همچنین زانوی خود را تا حدی می توانید خم کنید، که کفل بالاتر از زانو باشد.

 

 

 

تمرین پله:

 

                     

شما باید این تمرین را در جلو و پشت ران،لگن و کفل خود احساس کنید.

از یک پلت فوم یا پله با ارتفاع حدود 15 سانتی متر استفاده کنید. یک پای خود را بر روی پله قرار دهید. پای دیگر را از زمین بلند کرده و آزادانه 3 تا 5 ثانیه آویزان کنید. سپس به آرامی پای خود را زمین بگذارید. تمرین را با پای مقابل تکرار کنید.

تمرینات کششی

 

کشش عضله چهار سر:

شما باید این کشش را در جلوی ران خود احساس کنید.

دیوار یا پشت یک صندلی را برای حفظ تعادل بگیرید. مچ پای خود را با دست بگیرید و با کشیدن در مقابل باسن، پاشنه را به کفل نزدیک کنید. تا 30 ثانیه در همین حالت نگه دارید. دراین تمرین زانوهای خود را به هم نزدیک نگه دارید و به کمر خود قوس ندهید.

کشش همسترینگ:

شما باید این کشش را در پشت ران و زانوی خود احساس کنید. در زمین در حالیکه دو پای خود را صاف دراز کرده اید، بنشینید. در این حالت کف دست خود را روی زمین قرار دهید و به سمت قوزک ها ادامه دهید. بدین صورت کشش را در عضله همسترینگ احساس خواهید کرد.

پاچنبری

پاچنبری (Club-Foot)

مهمترین و شایع‌ترین بدشکلی (دفورمیتی) مادرزادی پا است. در این بد شکلی پا، قسمت جلو پا به سمت داخل و پایین چرخیده و در عقب، پاشنه پا هم به سمت داخل چرخیده‌است.

علت

در اکثر بیماران یک نقص تکاملی جنینی که باعث عدم تعادل بین عضلات اینوتور پلانتار فلکسور و اورتوردورسی فلکسور می‌گردد، مسئول ایجاد بدشکلی است. نیمه در رفتگی مفصل تالوناویکولار نیز در ایجاد بدشکلی نقش دارد، به این ترتیب که استخوان ناویکولار (از استخوانهای مچ پا) به جای آنکه در قسمت پشتی سر استخوان قاپ (استخوان اصلی پاشنه پا Talus) قرار گیرد، تاحدی در ناحیه داخلی آن جای می‌گیرد. بافتهای نرم سمت داخل پا تکامل کمتری یافته و کوتاهتر از حد طبیعی می‌شوند. در صورت عدم درمان به موقع، استخوان‌های کف پا (تارسال) به صورت ناهنجار، رشد نموده و سبب دفورمیتی دائم پا می‌شوند.

نمودهای بالینی

بدشکلی که کاملا مشخص است، شامل سه جزء می‌باشد:

۱. پیچش به داخل پا

۲. اداکسیون یا انحراف به داخل جلوی پا نسبت به پاشنه پا (نوک پاها به هم نزدیکتر از پاشنه پاها هستند)

۳. خم شدن کف پاها به داخل (اکوئینوس یا پلانتار فلکسیون)

هنگام معاینه روتین نوزادان معیار تشخیصی این می‌باشد که نتوان به آسانی پا را اورسیون داد و یا کف پا را به خارج خم کرد.

میزان شیوع

درهر ۱۰۰۰ تولد، یک مورد پاچنبری وجود دارد. در پسرها شایعتر است. در بیشتر موارد سابقه خانوادگی این عارضه وجود دارد. نیمی از موارد دوطرفه هستند.

درمان

بیشتر پاچنبری‌ها در دوران شیرخوارگی با گچ گیری در عرض ۶ تا ۸ هفته اصلاح می‌شوند. کمتر از ۵ درصد پاچنبری‌ها از نوع بسیار شدید و غیرقابل انعطاف هستند که ممکن است به این درمان گچ‌گیری پاسخ ندهند و نیاز به عمل جراحی پیدا کنند.

درمان پاچنبری باید در هفته اول یا دوم زندگی شروع شود، زیرا در این دوران بافتهای رباطها، کپسول مفصلی و تاندونها، انعطاف پذیرترند.

دستکاری (مانیپولاسیون) و کشش ایجاد شده توسط پزشک بر روی این عناصر به طور هفتگی سبب افزایش طول و کشیدگی این عناصر می‌شود و گچ گرفته شده بعد از این دستکاری سبب می‌شود که اصلاح به دست آمده برای یک هفته آینده حفظ شود. به تدریج استخوانها جابه جا می‌شوند و به محل صحیح خود برمی گردند.

به طور معمول ۵ تا ۷ بار گچ بلند که ازنوک انگشتان تا قسمت بالای ران ادامه می‌یابد، به طور هفتگی گرفته می‌شود تا بد شکلی اصلاح شود.

دو روش دیگر نیز جهت نگاه داشتن پا در وضعیت اصلاح شده در فواصل بین دستکاری‌ها وجود دارد بکار بردن ناودان فلزی دنیس براون که توسط متخصصین ارتوپدی فنی تهیه و ساخت می شود و استفاده از نوار چسب‌های مخصوص که توسط متخصصین فیزیوتراپی به همراه حرکات و تمرینات اصلاحی تجویز می گردد.

عود بیماری

احتمال عود بعد از تصحیح موفق (از طریق گچ یا جراحی) ۲۵-۲۰٪ است. برای جلوگیری از عود، بعد از اتمام دوره گچ گیری، برای بیمار یک اسپلینت مخصوص ساخته می‌شود که به مدت چند ماه باید به طور شبانه روزی از آن استفاده کند و بعد از آن حداقل به مدت ۲ تا ۳ سال شبها از آن بهره ببرد. در طی این مدت نیز کودک بایستی از کفش های طبی استفاده کند.پس از یک سال در طول روز کودک می‌تواند از کفشهای معمولی استفاده کند.

جراحی

اگر بیمار با گچ گیری یا آتل گذاری سریال بهبود نیابد، (یعنی پس از ۲ یا ۳ ماه، پا از نظر بالینی و رادیولوژی طبیعی نشده باشد) انجام عمل جراحی برای اصلاح بدشکلی اجتناب ناپذیر است. بهترین زمان برای انجام عمل جراحی حدود ۶ ماهگی است.

۸۰٪ موارد با آزادسازی تاندون آشیل (تنوتومی) مشکل برطرف می‌شود. هنگام جراحی تمام لیگامانهای سفت در قسمت داخل مچ پا را جدا می‌نمایند و هر تاندونی را که بیش از حد سفت شده (ازجمله تاندون آشیل یا تاندون کالکانئوس) را طویل می‌کنند. سرانجام استخوان‌های کف پایی که آزاد شده‌اند را در وضعیتی طبیعی نسبت به هم قرار می‌دهند.

آسیب های تاندون و رباط

 

کشیدگی (رگ به رگ شدن , STRAIN )

 

 

 

 

رگ به رگ شدن یا کشیدگی عضله زمانی روی می دهد که عضله بیش از محدوده حرکتی طبیعی کشیده شده و این عمل منجرب به پارگی فیبرها و رشته های عضلانی گردد.

در رگ به رگ شدن به تاندون ( زردپی ) آسیب وارد شده است .

 

● علائم و نشا نه ها :

 

۱- درد تیز و شدید بلافاصله بعد از آسیب دیدگی

۲- حساسیت بیش از حد ناحیه در لمس( تندرنس شدید)

۳- تغییر شکل عضو ( تورم بر اثر التهاب در منطقه آسیب )

۴- ضعف شدید و از دست دادن قدرت قسمت آسیب دیده

۵- صدای پارگی عضله در زمان ورود ضربه

 

توانبخشی بعد از کشیدگی تاندون 

معمولا در مراحل اولیه بی حرکتی برای بخش آسیب دیده توصیه میشود که بنابر تشخیص پزشک متخصص ممکن است نیاز به استفاده از آتل یا در بعضی موارد گچ باشد.در پارگی کامل نیاز به انجام عمل جراحی و بازسازی رباط های پاره شده می باشد.در مراحل بعدی و پس از بهبود اولیه درمانهای مختلف فیزیوتراپی ،تمرین درمانی ،و در بعضی موارد درمانهای دستی جهت بهبود آسیب وارد شده انجام می پذیرد.

 

 کشیدگی رباطها ( SPRAIN)

 

رباط ها بخشی از بافت الاستیک بدن میباشند که دو استخوان را به هم متصل می کنند.زمانی که نیروی کششی زیاد به یک رباط وارد شود یا نیرویی در جهتی غیر از آنچه که بیومکانیک رباط اقتضا میکند به آن وارد شود،پارگی در فیبر های رباط از سطح میکروسکوپی تا حد قابل مشاهده رخ میدهد.

 اقدامات و کمک های اولیه :

۱- بی حرکت کردن عضو

۲- بالا قرار دادن عضو

۳ –استفاده از باند کشی

۴- اگر تورم شدید بود از یخ استفاده می کنیم (استفاده از سرما باید به مدت ۳۰ -۲۰ دقیقه ادامه یابد.

 

توانبخشی پس از کشیدگی رباط:

معمولا در مراحل اولیه بی حرکتی برای بخش آسیب دیده توصیه میشود که بنابر تشخیص پزشک متخصص ممکن است نیاز به استفاده از آتل یا در بعضی موارد گچ باشد.در پارگی کامل نیاز به انجام عمل جراحی و بازسازی رباط های پاره شده می باشد.در مراحل بعدی و پس از بهبود اولیه درمانهای مختلف فیزیوتراپی ،تمرین درمانی ،و در بعضی موارد درمانهای دستی جهت بهبود آسیب وارد شده انجام می پذیرد.

مراقبت از ستون مهره‏ ها

مراقبت از ستون مهره‏ ها

پیشگفتار

                + زندگی ماشینی روح و جسم انسان را می‏فرساید.

                + انسان را دچار خستگی و افسردگی می‏کند.

                + بیماری‏های قلبی- عروقی را افزایش می‏دهد.

                + سبب افزایش وزن، چاقی، مرض قند، افزایش فشار خون و بالا رفتن چربی‏های خون می‏شود.

   و همچنین:

             - ستون مهره‏ها که در واقع تکیه‏گاه اصلی بدن انسان است را دستخوش فرسایش زودرس می‏سازد.

             - شکی نیست که رعایت اصول صحیح نشستن، ایستادن، خوابیدن و کارکردن در حفظ سلامت ستون مهره‏ها نقشی مهم دارد.

             - برای اینکه بهتر با این اصول آشنا شویم مطالب زیر باهم مطالعه می کنیم:

استراحت دادن به سر و گردن

1) برای زمان طولانی مثلاً در زمان کار کردن در یک حالت قرار نگیرید.

2) صندلی کار خود را به میز نزدیک کنید و آن را دور از میز قرار ندهید.

3) روی پشتی و دسته صندلی تکیه ندهید.

4) روی صندلی بدون پشتی ننشینید.

5) روی میزی که ارتفاع آن کوتاه یا بلند است کار نکنید.

6) در موقع کار در ارتفاع بالای سر، مواظب باشید که سرتان برای مدت زیاد به پشت خم نشود.

7) هنگام رانندگی در زمان عقب رفتن فقط سر و گردن را نچرخانید بلکه بطور همزمان از چرخش تنه نیز استفاده کنید و مدت این وضعیت را کوتاه کنید.

8) با پریدن بدون علت از روی ارتفاع، خصوصاً از روی ماشین یا وسیله در حال حرکت به مهره‏های خود فشار وارد نسازید.

9) از بلند کردن اجسام در ارتفاع و دور از تنه خودداری کنید.

10) سعی کنید انعطاف و قدرت عضلات سر و گردن را حفظ کنید.

11) اگر از عینک‏های دوکانونه استفاده می‏کنید در مواقع خواندن سر و گردن را در حالت خم به جلو نگه ندارید.

12) از گذاشتن بالش سفت و بلند زیر سر خودداری کنید.

13) مراقب حوادث در محیط کار خود باشید. این حوادث می‏تواند صدمات جبران‏ناپذیری به شما وارد می‏سازد.

14) سعی کنید آمادگی فیزیکی خود را حفظ کنید. اشخاص با وزن بالا و فیزیک بدنی ضعیف مستعد صدمات بیشتری هستند.

15) نشستن صحیح با تغییراتی در محیط کار می‏تواند از دردهای پشت گردن شما جلوگیری کند.

16) خم نگه داشتن گردن، فشاری حدود سه برابر وزن سر روی مهره‏ها اعمال می‏کند و می‏تواند باعث صدمه به مهره‏های گردن شود.

17) در مسافرت‏های طولانی موقع خواب از بالشتک‏های بادی به شکل U استفاده کنید.

18) از نگه داشتن گوشی تلفن با گردن و شانه خودداری کنید.

استراحت دادن به کمر

1) هنگامی که مدتی به صورت یکنواخت روی کمر فشار آمده، ضمن استراحت در خلاف جهت عضلات کمر را تحت کشش قرار دهید.

2) همیشه سعی کنید ستون فقرات را در حالت متناسب، متعادل و آماده قرار دهید.

3) کار در ارتفاع پایین باعث کمر درد می‏شود.

4) بلند کردن و بالا بردن اجسام به بالای سر ضمن زیاد کردن قوس کمر، فشار زیادی به کمر وارد می‏کند، در چنین مواقعی حتماً از یک چهارپایه یا نردبان استفاده کنید.

6) از وضعیت‏هایی که باعث کمر درد می‏شود اجتناب کنید.

7) هل دادن و کشیدن اشیاء سنگین بهتر از بلند کردن آنهاست.

8) سفتی مفاصل و کوتاهی عضلات از علل عمده کمر درد است.

9) هر کاری نیازمند وضعیت نشستن خاصی است توجه داشته باشید که حالت مناسب و صندلی و میز استاندارد برای سلامتی کمر ضروری است.

10) در بلند کردن اشیاء کمر باید مستقیم باشد هر چه که اشیاء به بدن نزدیکتر باشد، فشار کمتری به کمر وارد می‏شود.

11) یک زیرپایی در مواقع ایستادن طولانی مثل کار در پشت میز نقشه‏کشی یا ایستاده اتو زدن برای جابه‏جایی و انتقال وزن و کاهش قوس کمر ضروری است.

12) در موقع حمل اشیاء به وسیله دو یا چند نفر، آنها باید پیشاپیش از موانع موجود در مسیر حرکت اطلاع داشته باشند.

13) در موقع حمل اشیاء سنگین روی شانه، از دست مقابل برای کاهش انحراف استفاده کنید.

14) در جابه‏جایی اشیاء به جای حرکت ناگهانی و چرخش محوری کمر، با برداشتن قدم‏های کوچک به سمت مقابل بچرخید.

15) بلند کردن چند مرحله‏ای اشیاء سنگین از صدمه به کمر جلوگیری می‏کند.

16) سطح توانایی فیزیکی خود را افزایش دهید.

17) در مواقعی که مجبور هستید برای مدت طولانی در جایی بنشینید، با جابه‏جایی لگن از خستگی عضلات جلوگیری کنید.

18) یک تشک خیلی سفت باعث می‏شود زیر کمر شما خالی بماند.

19) بهتر است که روی شکم نخوابید اما اگر عادت به خوابیدن روی شکم دارید، از گذاشتن بالش زیر سر خودداری کنید.

20) تخت‏ خواب و تشک‏های نرم و زاویه‏دار برای ستون فقرات مناسب نیستند.

(Shrinker) استفاده از جوراب الاستیکی

(Shrinker) استفاده از جوراب الاستیکی

روش دیگری برای کنترل وکاهش تورم محل جراحی شده می باشد که به تنهایی یا همراه با بانداژ زمانیکه زخم جراحی ترمیم شده است، استفاده می شود. در قراردادن این پوشش در محل زخمی که هنوز حساس است، باید از فردی دیگرکمک گرفت و یا ازسایزی استفاده نمود که حلقه آن متناسب با محل قطع عضو باشد. این پوشش با ایجاد فشار در محل مورد نظر سبب جلوگیری از ادم بیشتر و حفظ شکل اندام برای قرارگیری پروتز میشود.

کارشناسان ، با استفاده از ارزیابی های بیومکانیکال (اسکنر سه بعدی) سایز مطلوب استامپ را برای اتصال به پروتز تخمین می زنند و با توجه به اطلاعات حاصل از اسکن سه بعدی (3D Orten report) سایز مناسب این پوشش (shrinker) را در اختیار فرد قرار می دهند. روش استفاده از این جوراب بدین صورت است:

 

                     

                    

آماده سازی قبل از انجام تمرینات پروتز:

در این مرحله از توانبخشی،  بطور روتین چهار مرحله را قبل از انجام تمرینات آماده سازی برای پروتز، به مراجعین مرکز پیشنهاد می کند: ماساژ، ضربه زدن(Tapping) ،حساسیت زدایی، حرکت دادن به محل زخم(اسکار(

ماساژ زودهنگام و ضربه زدن به اندام باقیمانده باعث افزایش آستانه تحمل لمس و فشار محل می شود. این تکنیک ها در زمانی که استامپ تحت پانسمان فشرده سازی قرار دارد نیز قابل انجام است و سبب کاهش درد فانتوم(خیالی) نیز می شوند.

 

ماساژ

با حرکات مالشی دستان خود، اندام باقیمانده را حداقل 5 دقیقه و 3-4 بار در روز ماساژ دهید. خصوصاً زمانی که عضو دردناک می شود، این کار سبب کاهش درد فانتوم می شود. در ماساژ محل بخیه با احتیاط عمل کنید. بعد از کشیدن بخیه می توانید فشار را افزایش دهید تا بافت نرم عمقی و عضلات محل آمپوته نیز تحت ماساژ قرار گیرند.

 

ضربه زدن

با نوک انگشتان خود به محل آمپوته آرام ضربه بزنید.مراقب باشید تا ناخن شما به محل آسیب وارد نکند. ضربات را حتی زمانیکه بخیه وجود دارد می توانید به آرامی وارد کنید. بعد از رفع بخیه ضربات خود را افزایش دهید. این حرکات را حداقل 2دقیقه 3-4 بار در روز جهت افزایش آستانه تحمل درد انجام دهید.

 

حساسیت زدایی

در این مرحله، هدف کاهش حساسیت محل آمپوته است. در اینجا ابتدا از مواد نرم و سپس از مواد خشن تر و زبرتر برای حساسیت زدایی استفاده می کنیم. مقداری پنبه را با حرکات دورانی روی محل آمپوته بکشید. بعد از مدتی که به آسانی توانستید آن را تحمل کنید، از مواد زبرتر مانند کاغذ مچاله استفاده کنید. این تکنیک را 2 بار و به مدت 2-3 دقیقه در روز تا زمانی که بتوانید لمس مواد زبر و خشن را به آسانی تحمل کنید، ادامه دهید.

 

 

حرکت دادن به اسکار جراحی

                    

این تکنیک را برای شل کردن و جدا کردن اسکار(محل زخم) از بافت زیرین، به بیماران خود توصیه می کنیم. یکی از علل تاول و درد هنگام استفاده از پروتز، اتصال اسکار جراحی به بافت زیرین خود است. با این تکنیک می توان از آن جلوگیری نمود.

نوک دو انگشت سبابه و میانی خود را در بر روی استخوان محل آمپوته قرار دهید. با فشار ملایم حرکات چرخشی را بر روی پوست محل اسکار در حدود 1دقیقه انجام دهید تا از اتصال اسکار جراحی به بافت زیرین جلوگیری شود.

معاینه و بررسی روزانه محل آمپوته

شما می توانید با بررسی منظم و روزانه محل آمپوته، هرگونه مشکلات پوست محل مورد نظر را درمراحل اولیه تشخیص دهید. در ابتدا، درهر بار تجدید پانسمان فشرده سازی، این معاینه باید انجام شود. در ادامه می توانید این معاینه را به روزی یکبار کاهش دهید. توجه داشته باشید در صورت مشاهده هر گونه اختلال پوستی، آن را با پزشک متخصص توانبخشی خود در میان بگذارید.

پزشکان متخصص ، در آمپوته اندام تحتانی، معاینه روزانه خود فرد از پای باقیمانده را نیز به مراجعین توصیه می کنند. خصوصاً در مواردی که فرد دچار کاهش حس درد و کاهش خونرسانی به اندام تحتانی( دیابت و سایر نوروپاتی ها) می شود.

دیابت، یکی از شایع ترین دلایل قطع عضو اندام تحتانی می باشد و متاسفانه در صورت پیشرفت آن عوارض دیگری را برای پای باقیمانده فرد ایجاد می کند که این اهمیت مراقبت از پای دیابتی( پیشگیری) بعد از آمپوته نشان می دهد.

درکلینیک های تخصصی ، با اسکن کامل کف پا، نقاط پرفشار و مستعد زخم دیابتی بیماران آنالیز می شود و برای پیشگیری و کنترل زخم پا، اقدامات تخصصی نظیر طراحی و ساخت کفی، کفش و انواع محصولات دیگر برای کاهش فشار بر محل مورد نظر و در نتیجه بهبودی زخم، انجام می گیرد.

شستشو و بهداشت محل آمپوته از مهمترین اقداماتی است که مدتی بعد از جراحی باید بصورت منظم انجام گیرد. با توجه به وضعیت زخم جراحی، این مرحله برای هر فرد متفاوت می با شد و باید با پزشک متخصص توانبخشی مشاوره صورت گیرد.

آمپوتاسیون (قطع عضو(

 

 

یادگیری طریقه صحیح باندپیچی توسط هر بیمار یکی از مسائل مهم در حفظ و مراقبت از عضو قطع شده اوست.
از طرفی باندپیچی کردن صحیح می تواند از تغییر آناتومیکی و مکانیکی عضو باقیمانده در بدن فرد جلوگیری کند بنابراین یکی از کمکهای اساسی هر فرد به خود نظارت و دقت در حفظ و نگهدای عضو قطع شده می باشد . شکلهای زیر طریقه صحیح بانداژ عضو باقیمانده را نشان می دهد.

شکل صحیح باندپیچی پای آمپوته شده در شکلهای زیر نشان داده شده است.

آمپوتاسیون زیر زانو :

 

1) از زیر زانو در خط وسط شروع کنید به سمت انتهای یک طرف حرکت کنید بعد به طرف پشت زانو دور بزنید.

2) یک دور پشت و بالای زانو بزنید و از سمت جلو به طرف پایین و انتهای استامپ حرکت کنید.

3) دوباره به سمت عقب حرکت کنید و قسمتهای باز پوست را با باند بپوشانید.

4) به همین ترتیب ادامه دهید تا تمام سطح پوست با باند پوشیده شود.

5) این فرم باندپیچی شبیه شکل X می ماند. انتهای باند را با گیره وصل کنید تا باندپیچی باز نشود بعد از اینکه باندپیچی را بازکردید و یا هر 4 ساعت مجدداً باند را بپیچید.

چیزهایی که باید هنگام باندپیچی به خاطر داشته باشید :

1) از بانداژ راحت و کشی استفاده کنید تا چین و چروک نخورد یا باز نشود.

2) بصورت مورب با اریب باند را بپیچید نه به شکل دایره ای.

3) لایه های باند را از پایین به بالا و از یک گوشه به گوشه دیگر کشیده شده باشند.

4) باند را در قسمت انتهای استامپ کمی سفت تر از بالا بپیچید.

5) همیشه باند را تا بالای زانو ببرید.

6) باندپیچی هر 4 ساعت یکبارتجدید شود.

 

باندپیچی در آمپوتاسیون بالای زانو :

بانداژ یا پهنای 15-10 سانتیمتر بکار ببرید.

1) این بانداژ در حالی انجام می شود که مفصل لگن راست باشد . مفصل لگن نباید خم شود از لبه داخل و جلویی ران شروع به باندپیچی کنید سپس به سمت پشت و پایین حرکت کنید و دوباره به سمت جلو بیایید.

2) به طور ضربدری از بالای پا ادامه دهید و قسمتهای داخلی کشاله ران را هم بپوشانید . مهم است که همه قسمتهای پوست در کشاله ران پوشیده شود تا از ایجاد قسمتهای دردناک در پوست جلوگیری شود.

3) همینطور به سمت پایین ادامه دهید و از قسمت بالا و مخالف بیرون بیایید بعد به سمت پشت لگن بروید.

4) از پشت لگن به طور ضربدری به جلو و پایین و داخل پا حرکت کنید.

5) همه نقاط پوست باید پوشیده شود. لذا ممکن است به بیش از یک بانداژ نیاز داشته باشید. انتهای باند را به باندپیچی وصل کنید. بعد از هر بار بازکردن باندپیچی دوباره آن را ببندید یا هر 4 ساعت آن را تکرار کنید.

 

 

کمردرد :

پس از قطع اندام تحتانی اهرم بندی بدن فرد برای انجام کارهای مختلف بهم ریخته، قدرت عضلات و حرکات مفاصل دیگر مثل سابق نیست. وزن وارده بدن مثل گذشته به عضو باقیمانده منتقل نمی شود و به همین دلیل سبب می شود عضو باقیمانده انحراف میکانیکی پیدا کند و همیشه به دلیل تغییر برآیند نیروهای وارده بر مفصل عضو باقیمانده، از وضعیت طبیعی خود منحرف می شود. همه این عوامل باعث تغییر شکل عضو قطع شده می شود.

تغییرات ایجادشده در محور آناتومیکی و مکانیکی عضو باقیمانده سبب انحراف ستون فقرات در دراز مدت شده و کمردرد را به دنبال خواهد داشت.

پیشگیری از کمردرد :

برای خوابیدن، بالش کوتاه زیر سر بگذارید از تشک سفت استفاده کنید، به طوری که تشک در ناحیه کمر فرو نرود. می توانید از دو یا چند لایه پتو به جای تشک استفاده کنید. خوابیدن در حالت طاقباز یا به پهلو برای کمر بهتر است، در حالت خوابیدن به پهلو، پایی که در بالا قرار گرفته است را به داخل شکم جمع کنید. بهتر است روی شکم نخوابید. برای بلندشدن از رختخواب، ابتدا به یک پهلو بچرخید. سپس با سفت کردن عضلات شکم و با کمک دست ها بنشینید. برای دراز کشیدن این مراحل را برعکس انجام دهید.

کمر درد در کودکان

کمردرد در کودکان

 

قبلا تصور می شد که کمر درد در کودکان شایع نیست و در صورت وجود نشانه مشکل خطر ناکی است. اما تحقیقات اخیر نشان داده که درصد بالائی ازکودکان دچار کمردرد می شوند. هرچه سن بالاتر می رود احتمال ابتلا به کمردرد بیشتر می شود. در دختر ها و کودکانی که والدین انها به کمردرد مبتلا می باشند، قوس کمر بیش از حد دارند،سابقه ضربه به کمر داشته یافعالیت زایادی دارند یا در مسابقات رقابتی شرکت می کنند، خطر ابتلا به کمردرد بیشتر است. وضعیت نشستن یکی از مهمترین عوامل تشدید کننده کمردرد است.ارتباط بین وزن کوله پشتی و کمردرد در دست تحقیق است اما توصیه می شود وزن کوله پشتی کودک بیش از 10 درصد وزن نباشد.

بطور کلی ،کمردرد در کودکان باید  بطور جدی بررسی گردد  در مواردی که کمردرد طول بکشد،  همراه تب ، کاهش ورزن، خشکی صبحگاهی باشد یا درد در شبها بدتر شود ،همراه اختلال در ادرار کردن باشد، به سمت پاها تیر بکشد، باعث اختلال در راه رفتن شود، بررسی توسط پزشک ضروری است.
بررسی کمردرد در کودکان مانند بالغین شامل شرح حال و معاینه دقیق است. در مواردی که پزشک تشخیص دهد از تستهائی مثل عکس ساده، سی تی اسکن، اسکن استخوانی، نوار عصب و عضله و آزمایش خون برای تشخیص دقیق استفاده می کند.

 

دررفتگی مادرزادی لگن

دررفتگی مادرزادی لگن از بدو تولد دیده می شود.

مفصل لگن از سر استخوان ران  و استخوان لگن ایجاد شده. اگر سر استخوان ران از محل آن در لگن خارج شود این بیماری ایجاد میشود. علت ان  بدرستی مشخص نیست. عوامل ارثی در ایجاد این حالت نقش دارند. کم بودن مایع کیسه آب در طی حاملگی یکی از عوامل افزایش خطر ابتلا به این مشکل است. دررفتگی مادرزادی لگن در اولین بچه، دخترها، زایمانهای مشکل دار و وجود سابقه فامیلی این حالت بیشتر دیده می شود. از هر 1000 تولد یکی مبتلا به دررفتگی مادرزادی لگن می شود.

علایم:

دررفتگی مادرزادی لگن ممکن است بدون علامت باشد یا بصورت قرار گرفتن غیر قرینه پاها، کاهش حرکت سمت مبتلا، کوتاهتر بودن سمت مبتلا و غیر قرینه بودن چین چربی ران خود را نشان دهد. بعد از سه ماهگی ممکن است پای مبتلا به سمت خارج چرخیده و کوتاهتر از سمت مقابل باشد.

آزمایشات:

متخصصین اطفال تمام نوزادان را از لحاظ وجود این مشکل بررسی می کنند. این کار در ابتدا با معاینه نوزاد انجام می شود. در صورت وجود مشکل یا شک به ان سونوگرافی لگن درخواست می شود . درسنین بالاتر عکس ساده لگن کمک کننده می باشد. موارد خفیف ممکن است در ابتدای تولد  خود را نشان ندهند و تکرار معاینات این مشکل ر ا اشگار کند.

درمان:

در ابتدای تولد از وسیله ای استفاده می شود که سر استخوان را در جای خود جای می دهد. در صورت وجود مشکل با این وسیله، گچ گیری انجام می شود. در صورت عدم پاسخ مناسب به درمان جراحی انجام می شود.
در صورت تشخیص سریع دررفتگی مادرزادی لگن، این حالت تقریبا بطور کامل  با قراردادن مفصل در وضعیت مناسب درمان میشود. در موارد معدودی جراحی لازم می شود. در سنین بالاتر درمان مشکل تر شده و نیاز به جراحی بیشتر می شود.
در صورت عدم درمان ، آرتروز زودرس مفصلی ایجاد می شود.

زانوی ضربدری:

در این حالت وقتی زانوها بهم چسبیده اند، قوزک پا بیش از 2 سانتیمتر از هم فاصله دارند. ممکن است تا سن 4 سالگی زانوها بطور طبیعی  حالت ضربدری بوجود آید اما تا 6 سالگی برطرف میشود.  در بیماریهائی مثل ریکتز نیز ممکن است این وضعیت بوجود آید. زانوی ضربدری بعلت انحراف در مسیر حرکت کشکک، میتواند باعث درد زانو شود. درمان این حالت بستگی به علت آن دارد. در نوع طبیعی احتیاجی به درمان خاصی نیست. اما در مواردی که درد زانو ایجاد شود یا موارد شدید از کفش مخصوص یا حتی جراحی برای درمان استفاده می شود.

پای پرانتزی:

پای پرانتزی در نوزادان شایع  است و بیشتر بعلت قرار گرفتن نا مناسب پاها در رحم است.با ایستادن و راه افتادن کودک قوس پا کاهش مییابد. این حالت در بیشتر موارد تا دو سه سالگی بهبود میابد. در این زمان با ایستادن قوزک داخلی و زانوها بهم میچسبند.  اما باقی ماندن این حالت پس از دوتا سه سالگی میتواند غیر طبیعی باشد.
پای پرانتزی شدید میتواند نشانه بیماری  "ریکتز" باشد. این بیماری در اثر کمبود ویتامین "د" ایجاد می شود.
گاهی آزمایش  خون ضروری است. در برخی از کودکان رادیو گرافی پاها ضروی است بخصوص اگر کودک بالای سه سال دچار پای پرانتزی باشد . یا پرانتزی بودن پاها قرینه نباشد یا پای پرانتزی بجای کاهش ، افزایش پیدا کند. در برخ مواد پزشک ممکن است در معاینه متوجه علایمی گردد که نیاز به بررسی بیشتر داشته باشد.

درمان

در فرم طبیعی آن نیاز به درمان خاصی نیست اما در مواردی که پای پرانتزی ثانویه به بیماری خاصی است، درمان بیماری  اولیه باید انجام شود. در موارد خاص استفاده از کفش مخصوص و حتی جراحی توصیه می شود.

تورتیکولی(کجی گردن) :

 

تورتیکولی به معنی کج شدن گردن به یک سمت است. در این حالت چانه  به سمت مقابل می چرخد.
این حالت می تواند ارثی باشد یعنی در اثر اختلال در ژنها بوجود آید یا در اثر آسیب عضله و عصب ایجاد شود. گاهی علت خاصی برای این مشکل پیدا نمی شود.
در نوزادان این حالت در اثر قرار گرفتن نامناسب گردن در رحم مادر یا آسیب خونرسانی گردن ایجاد می شود.

علایم:

بر اساس سن ابتلا و علت آن علایمی مختلفی دیده میشود. کاهش حرکات گردنی، سردرد، لرزش در سر، درد گردن، خشکی عضلات گردن و تورم عضلات گردن بخصوص در نوزادان تازه تولد یافته از علائم این حالت است.در نوزادن ممکن است عضلات صورت نیز بصورت غیرقرینه باشند که این حالت با درمان برطرف می شود.
تستهای تشخیصی: ممکن است نیاز به رادیوگرافی گردن باشد. در موارد خاص گاهی انجام ام. ار. آی مغز و گردن ضروری است

درمان:

درمان اصلی این حالت بخصوص در نوزادان کشش عضلات گردن است که روش آن توسط پزشک آموزش داده می شود. اگر کشش از همان ابتدا آغاز شود معمولا پاسخ به در مان خوب است. در صورت عدم پاسخ به درمان، اقدامات جراحی قبل از سنین مدرسه انجام میشود.
در انواع کجی گردن که عامل مشخصی دارند باید عامل اصلی برطرف شود. استفاده از روشهای طب فیزیکی مثل گرما، ماساژ، و کشش ممکن است با عث بهبود علایم گردد. استفاده از این روشها بخصوص کشش باید تحت نطارت کامل متخصص طب فیزیکی باشد. گاهی از دارو یا تزریق داروئی که عضله را برای مدتی فلج می کند استفاده می شود

 دکتر غلامرضا رئیسی ، دکـتر طناز احدی

تمرینات اصلاحی و توانبخشی جهت بر طرف کردن کایفوزیس

تمرینات مرحله اول

 

تمرینات مرحله دوم

تمرینات مرحله سوم

 

 

 

کایفوزیس (kyphosis):

یکی از انواع ناهجاری های ستون فقرات که در کودکان یا بزرگسالان ایجاد می شود کایفوزیس(گرد پشتی یا گوژ پشتی) است، که در آن ستون فقرات به علل مختلف مادرزادی یا اکتسابی دچار افزایش قوس غیر طبیعی در ناحیه سینه‌ای(توراسیک) می‌شوند. البته کایفوزیس در ناحیه گردنی یا کمری هم ممکن است به وجود آید اماً معمول میزان آن به اندازه‌ای نیست که سبب از بین رفتن کامل گودی(لوردوز) گردنی و کمری شود لذا این واژه بیشتر برای ناحیه سینه‌ای کاربرد دارد.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        
انحناهای طبیعی ستون فقرات، سر را روی لگن حفظ می کنند و باعث جذب متناسب نیروهای فشاری و ضربه ها می شوند.
در ناحیه سینه ای افزایش بیش از حد کایفوزیس و در ناحیه گردنی و کمری کاهش لوردوز می تواند عامل وضیعت نامتناسب بدن و عدم تعادل سر روی لگن گردد.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                
در برخی از افراد ممکن است میزان آن به اندازه‌ای کم باشد که با تمرینات اصلاحی رفع شود اما در مواردی که مقدار آن در رادیوگرافی ستون فقرات کمتر از ۴۰ درجه باشد وسایل کمکی (ارتز یا بریس) مورد نیاز می باشد در حالتی که میزان قوس بیشتر از ۴۰ درجه باشد معمولاً راه درمان عمل جراحی می باشد. مانند هر نوع اختلال دیگر تشخیص و درمان زود هنگام و در سنین پایین تر نتایج مطلوب تری به همراه خواهد داشت.

انواع کایفوزیس

کایفوز وضعیتی و ساختمانی

کایفوزیس به انواع وضعیتی و یا ساختمانی تقسیم می گردد. کایفوز وضعیتی به وضعیت غلط بدن مربوط  است که یک انحنای نرم در طول ستون فقرات سینه ای ایجاد می کند که توسط خود بیمار با حرکات اصلاحی و فیدبک های حسی قابل اصلاح می باشد. کایفوز ساختمانی ناشی از اشکال در استخوان، دیسک بین مهره ای، اعصاب، لیگامانها یا عضلات می باشد. کایفوز ساختمانی نیاز به مراجعه پزشک دارد چرا که کنترل آن از دست بیمار خارج است.

1-بدشکلی گربه ای (Gibbus deformity)
این بدشکلی نوعی از کایفوزیس است که انحنای کایفوز بسیار تیز و موضعی است. این بدشکلی ایجاد قوز می کند که در خمش به جلو نیز برجسته تر می گردد. این نوع از کایفوزیس ثانویه از بیماری سل ایجاد می شود.

 

2-کایفوزیس بیش از حد (Hyperkyphosis)
این اصطلاح به انحنای سینه ای بیش از حالت طبیعی گفته می شود. یکی از  علل شایع آن پوکی استخوان است که معمولا چندین مهره را درگیر می کند. این نوع از کایفوزیس بیشتر در افراد مسن مشاهده می شود.

3-کایفوزیس مادرزادی
به مواردی گفته می شود که اختلال در ستون فقرات وجود دارد و باعث کایفوز شده است و علت دقیق آن مشخص نمی باشد.

4-بیماری شوئرمن
بیماری شوئرمن، کایفوز در جوانان می باشد. علت نامشخص است اما گاهی با سابقه خانوادگی ایجاد می شود. در این بیماری دیسک بین مهره ای کاهش ارتفاع پیدا می کند و مهره ها نیز برجسته می شوند که در مجموع باعث کایفوز انعطاف پذیری می شود. در تعریف نوع تیپ آن حداقل کوهی شدن سه مهره مجاور بیش از 5 درجه لازم است. سر و گردن در وضیعت غیر طبیعی و رو به جلو قرار می گیرند. سن شروع بیماری بین 12 تا 15 سالگی است اما در هر سنی از نوجوانی می تواند رخ دهد. شیوع آن در دختران بیش از پسران است. در بسیاری از بیماران درد شکایت اصلی است.

علل کایفوزیس

کایفوزیس می‌تواند علل مختلفی داشته باشد که بایستی از دوران کودکی به آن توجه کرد. به عنوان مثال در برخی از بیماری‌ها، ستون فقرات خوب تشکیل نمی‌شود و یا به دلیل چسبندگی مهره‌ها و دنده‌ها، رشد آن منطقه به صورت غیرطبیعی و انحراف خود را نشان می‌دهد.
 کایفوزیس از جمله عادتهای نامتناسب و ناهنجار رایج بین جوانان بویژه دختران است. دلایل مختلفی برای ایجاد این عارضه وجود دارند که هرکدام روش درمانی خاص خود را دارد. در این عارضه از یک طرف کتف‌ها از یکدیگر دور شده، مفاصل بازو به سمت جلو و داخل می‌چرخند. از طرف دیگر طول عضلات سینه‌ای در جلو کوتاه تر شده و منجر به کشیدگی و ضعف این عضله و عضلات سوم و چهارم تراپزویس و رومبوئید در پشت می گردد. در این حالت برآمدگی در پشت به شکل قوز ایجاد می‌شود که در مراحل اولیه جلوه خوبی ندارد و با پیشرفت عارضه کایفوز دائمی بروز پیدا می‌کند.
با توجه به اینکه ستون فقرات از مهره‌های متعددی تشکیل شده که از نظر ساختمانی از جنس استخوان‌های اسفنجی محسوب می‌شوند لذا عوامل متعددی می‌تواند باعث آسیب و درهم‌ریختگی این مهره‌ها شده و در نهایت به خمیده شدن ستون فقرات و کایفوزیس منجر شود. این عوامل عبارت‌اند از:

1- تروما‌ها یا ضربات شدید باعث شکسته شدن مهره‌ها و تغییر شکل آنها از حالت مکعبی به ذوزنقه‌ای شده و به خمیده شدن ستون فقرات و قوز شدن آن منتهی می‌شوند.
2- در سالمندان، پوکی استخوان باعث کاهش مقاومت مهره‌ها در مقابل فشار شده و با کمترین ضربه باعث شکستگی مهره می‌شود و چه بسا حتی بدون ضربه با فشارهای معمولی باعث کلاپس یا توهم رفتگی مهره‌ها طی زمان می‌شود که در ابتدا باعث کوتاه شدن تدریجی قد بدون هیچ‌گونه دردی می‌شود و این خمیده شدن ستون فقرات به تنگ شدن کانال‌های نخاعی و به تدریج کاهش قدرت اندام‌های تحتانی و حتی علایم عصبی در اندام‌های تحتانی منجر می‌شود.
3- ضایعات توموری ستون فقرات نیز باعث تخریب مهره و تغییر شکل آن می‌شود.
4- بیماری‌های عفونی مثل سل ستون فقرات و بروسلوز ستون فقرات هم باعث کلاپس مهره و در نهایت کایفوزیس می‌شود.
5- بعضی بیماری‌های مادرزادی ستون فقرات نیز باعث عدم تشکیل مناسب شکل مهره‌ها می‌شود که در طول رشد کودک به تدریج خمیدگی وی را باعث می‌شود.
6- بعضی بیماری‌های روماتیسمی و التهابی ستون مهره مثل اسپوندیلیت آنکیلوزان باعث فیوز شدن مهره‌ها به یکدیگر و خمیده شدن و عدم تحرک مناسب ستون فقرات می‌شود.
7- انحرافات ستون فقرات به صورت مادرزادی یا اکتسابی مثل اسکولیوزیس و کایفوزیس و حتی عادات غلط نشستن طی دوران رشد باعث خمیده ماندن و قوز شدن ستون فقرات می‌شود.
از دلایل دیگر بروز کایفوزیس بد نشستن می باشد. مثل: هنگام مطالعه، خیاطی و کارهای دستی و غیره. خم کردن سر به جلو برای مدت طولانی یا سر به زیر بودن هم باعث کشیدگی عضلات راست کننده گردن می شوند. افسردگی، عدم تحرک و ثابت ماندن در وضعیت های غلط ازجمله عوامل کمک کننده در ایجاد این عارضه هستند. دختران خجالتی در دوران بلوغ بعلت عدم آگاهی از رشد سریع صفات ثانویه جنسی خود در هنگام رشد سعی در پوشاندن برجستگی سینه‌هایشان می‌کنند. بنابراین بازوهای خود را بطرف جلو چرخانده و سینه‌ها را بین دو بازو پنهان می‌کنند. به این ترتیب عضلات سینه‌ای آنها کوتاه شده و عضلات کتف آنها در ناحیه پشت کشیده می‌شوند. پس از مدتی طولانی بدن این عادت غلط را حفظ کرده و به تدریج به صورت یک عادت بد در رفتار وی باقی می‌ماند.

علایم ناهنجاری

نوع شدید این بیماری کایفوز نام دارد که از روی لباس قابل رؤیت است. در این ناهنجاری بخش کوچکی از ستون مهره ها(در حد فاصل دو تا سه مهره) به صورت زاویه دار بیرون می زند. در نوع خفیف تر این عارضه انحنا جزئی تر است و در سطح کل مهره های پشتی وجود دارد. این ناراحتی که به کایفوزیس انعطاف پذیری معروف است عمدتاً باید با وسایل ارزشیابی مطالعه و بررسی شود. کوفتگی و احساس درد در ناحیه قفسه ی سینه خصوصاً هنگام تلاش و فعالیتهای جسمانی نیز از علایم این ناهنجاری است. استفاده غلط از میز و صندلی، وضعیت های کاری غلط، وضعیت غلط در هنگام خوابیدن، کایفوزیس جبرانی در اثر لوردوز اولیه، کایفوزیس مادرزادی، کایفوزیس جوانی(بیماری شوئرمن)، کایفوزیس ، سل استخوانی، بیماری های روانی مثل افسردگی، ضعف عضلات پشت، ضعف عضلات نزدیک کننده کتف ها به ستون فقرات(عضلات رومبوئید)، تقویت بیش از حد یا کوتاهی عضلات سینه ای کوچک.
اما آنچه تشدید کننده این ناهنجاری در ورزشکاران مختلف از جمله بازیکنان بسکتبال، ژیمناست ها و وزنه برداران است، تقویت بیش از حد عضلات سینه ای و کوتاهی این عضلات است. این گروه از ورزشکاران دارای ناهنجاری کایفوزیس زمانی که با قدرت و شدت زیاد، عمل باز کردن و دور کردن بازو انجام می دهند، شدیدا مستعد دررفتگی قدامی بازو هستند، علت مستعد شدن به دررفتگی بازو در این ناهنجاری این است که در شرایط طبیعی سطح مفصلی استخوان کتف(حفره گلونوئید) و سر استخوان بازو تطابق نسبتا خوبی دارند و زمانی که این ناهنجاری اتفاق می افتد، سطح مفصلی استخوان کتف به سمت قدام تمایل بیشتری پیدا می کند و در این حالت تطابق سر استخوان بازو و سطح مفصلی استخوان کتف به سمت قدام تمایل بیشتری پیدا می کند و در این حالت تطابق سر استخوان بازو و سطح مفصلی استخوان کتف در قسمت قدام مفصل بازو کم می شود و بنابراین وقتی شخص حرکت دور شدن، باز شدن همراه با چرخش خارجی را انجام می دهد شرایط مناسبی برای دررفتگی بازو به سمت قدام پیش می آید .

عوارض ناهنجاری

این ناهنجاری ممکن است از دو لحاظ اثر نامطلوب داشته باشد:

1-شکل ظاهری
 در اثر افزایش قوس ناحیه ی پشت، شانه ها و پشت به عقب می روند و گردن و سر به جلو می آیند. شکم تا حدودی می افتد و در نتیجه نمای کلی بدن از حالت طبیعی خارج می شود که خود می تواند پیامد های روانی نامطلوبی داشته باشد.

2-عوارض فیزیولوژیک
 قوس ناحیه ی پشتی به کمک انحنای دنده ها و جناغ سینه، قفسه و حفره ی استخوانی را به وجود می آورد که امکان فعالیت قلب و دم و بازدم را تسهیل می کند. به هم خوردن این تعادل باعث محدودیت در این قفسه می شود و در نتیجه امکان فعالیت طبیعی این اندامها با مشکل مواجه می شود. به ویژه زمانی که فرد فعالیت شدیدتری داشته باشد، ریه ها دم و بازدم عمیق تر و فضای بیشتری برای فعالیت نیاز دارند. در این افراد محدودیت قفسه سینه کاهش ظرفیت قلب و گردش خون را به دنبال دارد که این خود آستانه ی خستگی فرد را پایین می آورد.
افزایش سطح اسیدلاکتیک خون، افزایش نیاز به اکسیژن، تأخیر مرحله ی برگشت ضربان قلب به حالت اولیه، همچنین کاهش حجم تنفسی نتیجه ی وضعیت بدنی غیر مطلوب است به نظر می رسد در مجموع ناهنجاریهای ستون فقرات کایفوزیس بیشترین نقش را در ایجاد موارد فوق داشته باشد. با توجه به اینکه این ناهنجاری به صورت آرام ادامه پیدا می کند تا زمانی که رشد اسکلت متوقف می شود لازم است در شرایط و سنینی که رشد بدن سریع است توجه بیشتری به این موضوع بشود و مطابق دستور پزشک از بریس استفاده شود.

تشخیص

با توجه به علل متعدد کایفوزیس ، تشخیص به موقع و درمان مناسب می‌تواند تا حد زیادی از این عارضه و عواقب آن بکاهد. معاینه کامل ستون فقرات-گرافی‌های لازم جهت بررسی نوع انحراف- انجام تست‌ها و آزمایشات مربوط به پوکی استخوان و بیماری‌های التهابی و اسپوندیلیت و تست‌های سرولوزی جهت بیماری‌های عفونی مثل سل، بروسلوز و... ،حتی انجام ام‌آر‌ای و اسکن استخوانی جهت بررسی تومور‌های ستون فقرات الزامی است. درمان مناسب هر یک از علل کایفوزیس از جمله پوکی استخوان در سالمندان و سایر علل و استفاده از کرست‌های مناسب طبی می‌تواند تا حد زیادی از این عارضه جلوگیری کند. لذا با توجه به اینکه این خمیدگی‌ها در طول زمان و به تدریج حادث می‌شوند و معمولاً با درد همراه نیستند، لذا هر گونه احساس کوتاهی قد یا عدم تناسب لباس یا عدم احساس راحتی در هنگام  صاف نشستن یا خوابیدن روی پشت که فرد احساس کند که برای راحتی بیشتر نیاز به بالش بلندتر دارد باید مورد توجه قرار گیرد و حتما توسط پزشک متخصص مورد معاینه قرار گیرد.

معاینه فیزیکی
یک معاینه کلی از سلامتی بیمار و سایر قسمتهای بدن ضروری است. معاینه کامل در ارزیابی نوع کایفوزیس و نحوه برخورد با آن ضروری است.

مشاهده بیمار
 مشاهده بیمار از بغل انحنا را نشان می دهد. از پشت که به بیمار بنگرید نیز انحنای اسکولیوز همراه ممکن است و جود داشته باشد. به نحوه قرار گیری سر روی تنه نیز باید دقت کرد.

تست آدامز (خم شدن به جلو)
 بیمار از کمر به طرف جلو خم می شود. بدین ترتیب انحنای کایفوزیس بهتر مشخص می گردد.

معاینه دستی
 لمس عضلات پاراورتبرال و ناهنجاریهای ستون فقرات در تشخیص کمک کننده است گاه در بیماران شوئرمن درد در لمس وجود دارد و گاه سفتی عضلات پنجه پا نیز مشهود است.

حرکت
 حرکت در جهات مختلف ستون فقرات بررسی می شود. حرکت ناگهانی مورد توجه قرار می گیرد و بدشکلی کایفوزیس و میزان سفتی انحنا نیز در همین حرکات مشخص می شود.

معاینه عصبی
یک معاینه عصبی کامل در بیمار ضروری است. درد، بی حسی، کرختی، سوزن سوزن شدن اندام باید مورد توجه باشد. حس اندام و عملکرد حرکتی بایستی بررسی گردد. اسپاسم عضلانی، تغییرات در عادات اداری و مدفوع نیز باید مورد توجه قرار گیرند.

تصویر برداری
رادیوگرافی بیمار بایستی در حالت ایستاده و به شکلی که سر مستقیم و دستها خم شده و آرنج رو به جلو قرارمی گیرد انجام شود. گاه برای بررسی انعطاف کایفوزیس از رادیوگرافی خوابیده یا بصورت خمیده به عقب استفاده می شود. با روش cobb میزان کیفوز اندازه گیری می شود.در صورت شک به مشکلات نخاعی یا در صورت نیاز به جراحی MRI درخواست می شود.

پیشگیری و درمان

شکایت بیماران درد و بدشکلی است. بسیاری از والدین به علت قوز کردن فرزند خود به هنگام مطالعه یا غذا خوردن وی را نزد پزشک می آورند.
مراجعه بموقع در کنترل انحناء و جلوگیری از عوارض آن بسیار حائز اهمیت است. در بسیاری از موارد علت دردهای گردن و شانه نیز مربوط به کایفوزیس بیماران است که بایستی مورد توجه قرار گیرد.
در پیشگیری این ضایعه عواملی مثل درجه ی ناهنجاری، سن، وضعیت شغلی و توانمندی جسمانی ‌مؤثر است. چنانچه این ناهنجاری خفیف باشد با حرکات جسمانی قابل پیشگیری است. اما اگر ناهنجاری از نوع ثابت باشد و یا اساساً در اثر بیماری خاص ایجاد شده باشد باید با پزشک مشورت شود.

برای درمان چه باید کرد؟

ابتدا باید مشخص شود که بیماری کایفوزیس از کدام نوع است. اگر کایفوزیس در اثر بیماری ‌های یاد شده باشد، باید اقدامات درمانی لازم هرچه سریع ‌تر صورت گیرد. برای مثال اگر فرد به بیماری شوئرمن شدید مبتلا است ممکن است به عمل جراحی نیاز داشته باشد و اگر بیماری او خفیف‌ تر است باید بریس(قوزبند) ببندد. در مواردی که کیفوز به دلیل بد نشستن (به ویژه هنگام مطالعه کردن و پشت میز تحریر نشستن، تماشای تلویزیون یا کامپیوتر) به وجود می‌ آید افراد باید سعی کنند عضلات پشتی خود را تقویت کرده و به صورت صاف بنشینند. برای تقویت عضلات پشتی ورزش‌ های خاصی از جمله شنا و به خصوص کرال پشت توصیه می ‌شود. مهمترین راه درمان این عارضه حرکات اصلاحی و ورزش است. در این راه باید عضلات سینه‌ای را تحت کشش و عضلات پشت را تقویت نمود.

اصول کلی حرکات اصلاحی

طراحی برنامه ی حرکات اصلاحی برای کایفوزیس باید به گونه ای باشد که سه هدف عمده ی زیر را تأمین کند:
جنبش پذیری مناسبی در طول ستون فقرات،به ویژه مهره های پشتی ایجاد کند.
عضلات سینه ای را که در نتیجه ی این عارضه به شدت منقبض و کوتاه شده اند، کشیده و منعطف کند.
عضلات ناحیه ی خلفی پشت(تراپزویس، رومبوئید، راست کننده های ستون فقرات) تقویت شوند.

تمرینات اصلاحی و توانبخشی جهت برطرف کردن هایپرلوردوزیس

                    تمرینات مرحله اول

                                                           

                                                           

                                                           

                                                           

تمرینات مرحله دوم

                                                          

                                                           

                                                           

                                                           

                                                           

 تمرینات مرحله سوم

                                    

                                  

                                   

                                   

                                   

گودی بیش از حد کمر

گودی کمر (Hyperlordosis)

ستون فقرات صاف نمی باشد بلکه 4 انحنا دارد که در ناحیه گردنی به سمت عقب، در ناحیه سینه ای به سمت جلو، در ناحیه کمری به سمت عقب و در ناحیه ساکرال به جلو تعقر دارد. این انحناها توانائی ستون فقرات برای ایفای نقش در موارد زیر را بیشتر می کند:

                                                            

1-توانائی ایستادن
2-جذب شوک و ضربات
3-حرکات در دامنه های متفاوت
4-قدرت بیشتر
5-...

ما تا حد زیادی مدیون انحناها هستیم! میزان انحنای ستون فقرات در یک ناحیه، بر سایر قسمتها اثر می گذارد و سبب تغییر آنها می شود.

در حالت عادی به انحنای کمر که به سمت جلو تعقر دارد لوردوز می گویند حال وقتی میزان انحنای کمر به حدی بیشتر از میزان طبیعی آن برسد اصطلاحاً آن را هایپرلوردوزیس یا گودی بیش از حد  می گویند. در هیپرلوردوز قوس ستون فقرات کمری به جلو بیشتر شده، شکم به جلو آمده و باسن به عقب می رود با افزایش انحنای ستون فقرات در ناحیه کمری مهره ها به سمت جلو کشیده می شود در نتیجه این تغییر فاصله بین دو مهره در ناحیه قدامی نسبت به وضعیت طبیعی افزایش واز ناحیه خلفی این فاصله کاهش می یابد در موارد پیشرفته ممکن است این عارضه باعث له شدگی قسمت خلفی دیسک کمری و اتصال مهره هابه یکدیگر شود. زمانی که انحنای کمری افزایش می یابد مرکز ثقل بدن ازنزدیک مرکز به قسمت پشت مهره ها انتقال می یابد و زائده های شوکی مهره ها به یکدیگر نزدیک و در نتیجه از اندازه مجرای بین مهره ای که اعصاب نخاعی از آنجا می گذرد کاسته می شود و ممکن است به اعصاب فشار وارد کرده و ایجاد کمر درد نماید. به همین دلیل مهمترین عامل ایجاد بیشتر کمردرد ها و دردهای پایین و پشت، وجود قوس زیاد کمری می باشد.

                                    

توجه برای خانم ها: گودی بیش از حد کمر در خانم ها شایع تر است. به علت این که قوز پشتی و ناهنجاری‌‌های ستون فقرات در خانم‌ها بیشتر دیده می‌شود، گودی بیش از حد کمر هم در آنها نسبتاً بیشتر است. خانم‌ها در سنین پایین ‌تری دوره رشد ناگهانی بلوغ خود را طی می‌کنند و همین امر شاید علت بالاتر بودن ناهنجاری‌های اسکلتی عضلانی در آنها باشد. استفاده از کفش‌های پاشنه بلند مهم ترین عامل ابتلا به گودی بیش از حد کمر در خانم ها است. نمی‌توان گفت که خانم ها کفش پاشنه بلند نپوشند، اما حداقل کفشی را بپوشند که بیشتر از3 تا 5 سانتی‌متر پاشنه نداشته باشد. علاوه بر این، حتما باید پاشنه کفش، پهن و لژدار باشد.
بارداری در زنان، یکی از عوامل ابتلا به هایپرلورودزیس است. در دوران بارداری شکم به جلو آمده و عضلات آن شل می‌شود. از آن پس مادر باید تا دو سال به کودک خود شیر بدهد که وضعیت غلط  شیردهی به کودک هم یکی دیگر از عوامل ابتلا به هایپرلوردوزیس در زنان به شمار می‌رود.
به مادرانی که کودک شیرخوار دارند، توصیه می‌شود هنگام شیردهی بالشی را روی پای خود قرار دهند و کودک خود را روی آن قرار داده سپس شیر دهند. همچنین در بعضی از فواصل به حالت خوابیده به کودک خود شیر دهند.

علل‌ هایپرلوردوزیس

در حالت کلی علل هایپرلوردوزیس ساختاری(ارثی) و یا عملکردی(اکتسابی) می باشد:

1-بیماری ها: پولیو میلیت(فلج اطفال)، آکندروپلازی (نوعی بیماری ارثی که با اختلال در رشد و تکامل استخوان ها و نسوج غضروفی همراه است.)
2-التهاب دیسک کمر یا در اصطلاح علمی دیسکایتیس
3-پوکی استخوان: با تغییر ارتفاع و شکل نرمال مهره ها سبب تغییر انحناهای طبیعی ستون فقرات می شود.
4-در رفتگی تدریجی مهره ها یا در اصطلاح علمی اسپوندیلولیستزیس: این حالت بیشتر در ناحیه ی کمری دیده می شود و با لغزش یا جابجائی مهره ها همراه می باشد. بیماران از کمر درد، احساس جدا شدگی و لقی کمر، گودی بیش از حد کمر و برجستگی باسن شکایت دارند.(ارثی یا مادرزادی)
5-کیفوزیس یا قوز بیش از اندازه ناحیه پشت: که به دنبال آن ستون فقرات کمری بصورت جبرانی دچار انحنای بیش از حد می شود.
6-در رفتگی‌ دو طرفه لگن‌
7-چاقی: به ویژه بزرگ شدن بیش از حد شکم و ضعف عضلات این ناحیه باعث کشیدگی بیش از حد ستون فقرات بسمت جلو و افزایش گودی کمر می شود.
8-زایمان های‌ مکرر
9-عدم مبادرت به انجام تمرینات ورزشی
10-عدم رعایت الگوهای مناسب حرکتی مخصوصاٌ خوابیدن به پشت و برداشتن غلط اجسام سنگین
11-کوتاه بودن تاندون پشت پاشنه پا (آشیل)
12-ضعف‌ عضلات‌ شکمی‌ و عضلات‌ خلفی‌ ران‌ و بازکننده‌های‌ مفصل‌ ران‌ به علل مختلف
13-کوتاهی‌ عضله‌ سوئز خاصره‌ای‌ و راست‌ رانی و عدم مبادرت به انجام تمرینات ورزشی‌
14- کوتاهی‌ عضلات‌ ناحیه‌ کمری‌(بازکننده‌های‌ کمر)

روش های تشخیص هایپرلوردوزیس

1-پرتونگاری بوسیله x-Ray: این روش که برای اندازه گیری لوردوز بکار می رود.ابتدا از نمای جانبی ستون فقرات فرد یک تصویر جانبی عکسبرداری کرده و سپس انتهای فوقانی  مهره اول کمری و انتحای تحتانی پنجمین مهره کمری را روی عکس مشخص کرده و زاویه ی تلاقی این دو خط را بدست می آوریم.

                                                            
2-پانتو گراف: وسیله ای برای اندازه گیری قوز پشتی و لوردوز می باشد. این ابزار که درقسمت انتهایی خود به یک دسته مجهز است بر روی چرخهایی با اصتحکاک کم سوار است و براحتی در سطح افقی و ساجیتال می تواند حرکت کند. برای سطح انحنای ستون فقرات دستگاه پانتوگراف یک جدول ثابت دارد که مقدار قوس را نشان می دهد.

                                                            
3-استریوفوتوگراف
4-مویر فوتوگرافی
5-خط شاقولی وتست نیویورک: بر اساس تست نیویورک وقتی خط شاقولی از نقاط شاخص عبور می کند در ناحیه کمر باید به گونه ای باشد که در یک فرد طبیعی40 درصد ناحیه کمری در خلف خط شاقولی و 60 درصد آن در قدام خط شاقولی قرار گیرد بنابراین در کسانی که قسمت خلفی درصد کمتری را به خود اختصاص داده است هایپرلوردوزیس تشخیص داده می شود.

                                                            
6-اینکلینومتر

                                                            
7-خط کش منعطف: از فلز مخصوص ساخته شده 60 سانتیمتر می باشد و با پلاستیک پوشیده شده است این وسیله می تواند به شکلهای مختلف درآید و شکل خود را برای مدتی حفظ کند.

                                                            
8- کایفومتر و اسپاینال موس

                                                                         

عوارض و مشکلات

1-تنگ شدن سوراخ های بین مهره ای ستون فقرات و فشار به ریشه های عصبی
2-تنگ شدن فضای خلفی دیسک
3-زمینه بروز فتق دیسک (دیسک کمر)
4-پیری زودرس و تغییرات استحاله ای ستون فقرات
5-عدم تعادل عضلانی و کشیدگی لیگامان ها
6-به هم خوردن تعادل و کشیدگی عضلات محافظت‌کننده ستون فقرات نیز کمردردهای تیر کشنده به اندام های تحتانی در پی خواهد داشت.
7-برآمدگی شکم
8-گودی بیش از حد کمر می‌تواند قوز پشت و به دنبال آن افزایش فرورفتگی ستون فقرات گردنی و آسیب به ساختارهای آن را در پی داشته باشد.
9-با افزایش لوردوز کمری باسن به طرف عقب برجسته می شود و تحت فشار قرار می‌گیرد.
10-سخت تر کردن عمل زایمان در خانم ها
11-کوتاهی قد
12-بدشکلی بدن
13-ایجاد زمینه درد و کاهش راندمان بدنی
14-کاهش میزان تحمل پذیری و خستگی زودرس

پای دیابتی

آیا می دانستید در هر ٣۰ ثانیه یک عضو دیابتی در جهان قطع می گردد در حالیکه با خواندن مطالب آموزشی زیر تا ۸۰ در صد می توان از این اتفاق ناگوار جلوگیری کرد؟!

در هر 30 ثانیه یک پا در دنیا به علت دیابت قطع می شود
دیابت بیماری متابولیکی است که در اثر اختلال عملکرد و ترشح انسولین ایجاد می شود و در صورت کنترل نشدن فرد دچار زخم پای دیابتی می شود که اثر چشمگیری در وضعیت سلامت فرد دارد.

انسولین هورمونی است که در متابولیسم قند گلوکز موجود در مواد غذایی نقش مهمی دارد. در افراد مبتلا به دیابت ، تولید انسولین بدن کاهش یافته و یا متوقف می شود (دیابت نوع ١) و یا بافت های بدن نسبت به اثر انسولین واکنش نشان نمی دهند (دیابت نوع ٢). در هر دو مورد، قند (گلوکز) خون افزایش می یابد و به بافت ها و ارگان های بدن آسیب می رسد .
این بیماری 6 درصد جمعیت دنیا را تحت تأثیر قرار داده و تعداد بیماران آن تا سال 2025 به 300 میلیون نفر خواهد رسید. زخم پا در 15 درصد بیماران دیابتی در طول عمرشان رخ می دهد. در ایران حدود 2 میلیون و 500 هزار نفر به دیابت مبتلا هستند و 15 تا 20 درصد این بیماران به دلیل ابتلا به زخم پای دیابتی به قطع عضو نیاز پیدا می کنند در حالی که 50 درصد این زخم ها هم از طریق کنترل قند خون و همچنین بهبود توزیع وزن کف پا (استفاده از کفش و کفی مخصوص دیابتی بعد از آنالیز اسکن کف پا) قابل پیشگیری هستند.

عوارض بیماری دیابت به دو دسته عوارض عروق ریز و عروق بزرگ تقسیم می شود. عوارض دیابت عروق ریز شامل درگیری شبکیه چشم، درگیری کلیه و درگیری اعصاب محیطی و عوارض عروق بزرگ شامل سکته قلبی، سکته مغزی و درگیری عروق محیطی خواهد بود.

زخم پای دیابتی یک عارضه هزینه بر و ناتوان کننده است. بهبود زخم پای دیابتی حتی در موارد ترمیم پذیر نیز به تدریج و طی 2 تا 5 ماه به طول می انجامد و نیاز به مراقبت ویژه دارد.

بر اساس مطالعه ای که در سال 1996 انجام گرفته است، هزینه مراقبت به ازای هر بیمار زخم پای دیابتی 2 هزار و 482 دلار و به ازای هر مورد قطع عضو 8 هزار و 954 دلار محاسبه شده است.

برای درمان زخم پای دیابتی روش های متداولی از جمله کنترل عفونت، دبریدمان آنزیمی و مکانیکی و جراحی، کاهش فشار وارد به پا و درمان زخم استفاده می شود تا ضمن حفظ پا از صدمه به بهبود زخم نیز کمک شود.

افراد در معرض خطــر ابتـلا به پایِ دیابتی

اگر قند خون فرد دیابتی از حد مجاز (محدوده هدف) بالاتر باشد، به مرور زمان و طی سالیان نه چندان طولانی (حداقل بعد از 10 سال) عوارضی در رگها و رشته های عصبی اندام تحتانی وی پدید می آیند که منجر به بروز شرایطی بنام پای دیابتی می گردند. گرفتگی و تنگی شریانها و وریدهای اندام تحتانی باعث ایسکمی و هیپوکسی (کم خونی و کم اکسیژنی) در بافتها شده که این مسئله زمینه ساز ایجاد پای دیابتی و زخم در پاها میگردد، که این مشکل با کشیدن سیگار بشدت می تواند تسریع گردد. از طرف دیگر قند خون کنترل نشده زمینه بروز نوروپاتی (آسیب به رشته های عصبی) را در فرد فراهم می آورد، که از علائم آن سردی و یخ کردن پاها، سوزن سوزن شدن آنها، دردهای شبانه، سوزش پاها، اشکال در درک گرما و سرمای محیط خواهدبود. از آنجائیکه بدین ترتیب مکانیسم های محافظتی پاها (حس درد، حرارت و فشار) دچار اختلال می شوند و از طرفی به علت عدم درک حس عمقی، وزن فرد به طور نامتناسب همواره فشار مضاعفی به بخش خاصی از پا(معمولا انگشت شست) وارد می کند، بیمار بتدریج شاهد تغییر شکل استخوانها و مفاصل پاها شده و مجموعه این عوامل ریسک قطع عضو را در فرد افزایش می دهند.

اسکن کف پای بیماران و آنالیز داده های اسکنر کف پا برای تعیین نقاط پر فشار و مستعد زخم پای دیابتی و در پایان مداخله درمانی برای پیشگیری و کنترل زخم پای دیابتی،بصورت طراحی و ساخت کفش، کفی و جوراب دیابتی با توجه به محل زخم یا نقطه ی پر فشار،شده است که موجب رضایت و بهبودی چشمگیر زخم  بیماران

اصلاح الگوی وزن اندازی و راه رفتن با پای دیابتی ، با آموزش و تمرینات اختصاصی حرکت اصلاحی به بیماران، به پیشگیری و کنترل زخم پای دیابتی، می پردازند.

 

تشخیص پای دیابتی

مراقبت از پای دیابتی

 

 

 

 

 

دیابت به طور کلی باعث بروز آسیب به عروق بدن میشود.از جمله این آسیب ها آسیب به عروق ریز تغذیه کننده رشته های عصبی میباشد که باعث بروز اختلال حسی به خصوص در انتهای اندام ها(انگشتان دست و پا) میشود.

ازنظر درمعرض خطر بودن بیماران دیابتی را به گروههای مختلفی تقسیم می‌کنیم:

 

1- گروهی که در معرض خطر نیستند. این افراد بیماری دیابت ( و یا سایر انواع بیماریهایی که می‌توانند سبب کاهش حس در پا شوند) دارند ولی حس محافظتی در پا از بین نرفته است. این افراد باید توسط پزشک ویزیت شوند و پزشک حس پاهای آنها را معاینه نماید. آموزش بیمار بر کنترل دیابت، ‌توقف سیگار‌کشیدن و تهیه کفش مناسب متمرکز می‌شود.

 

2- گروهی که در معرض خطر کمی‌هستند. در این افراد حس محافظتی پاها از دست نرفته است ولی هنوز زخمی‌در پاها ندارند. اینها هر 6 ماه یکبار باید توسط پزشک ویزیت شوند. آموزش به بیمار جهت مشاهده روزانه پاها، مراقبت از پاها و پوشیدن تدریجی کفش نو، معاینه کفش از نظر مناسب بودن، از اهمیت زیادی برخوردار است. یک کفی ظریف جهت محافظت کف پا ممکن است توصیه شود.

 

3- گروهی که در معرض خطر متوسط هستند. در این افراد حس محافظتی از دست رفته است. بعلاوه دفورمیتی (تغییر شکل دادن پا) و یا محدودیت تحرک در مفاصل پا وجود دارد که آنها را در معرض خطر بالاتر تخریب بافتی در اثر تحمل وزن قرار می‌دهد. اینها هر سه ماه یکبار باید توسط پزشک معاینه شوند. این افراد باید از کفشهای طبی که با دفورمیتی پای آنها تطبیق داده شده است و نیز اتاقک کفش فضای کافی برای انگشتان داشته باشد، استفاده نمایند. ورزش‌های خاص جهت ایجاد تحرک در مفاصل پا مهم است.

 

4- گروهی که در معرض خطر شدید هستند: این افراد حس محافظتی در پا ندارند. سابقه زخم قبلی در پا دارند و در بیشترین خطر عود زخم هستند. این افراد هر 1 تا 2 ماه باید به کلینیک پای دیابتی مراجعه نمایند تا مطمئن شویم که زخم در حال تشکیل نیست. بیمار باید در تمام اوقات به پوشیدن کفش مناسب ادامه دهد.

 

برای آن دسته از بیمارانی که دچار زخم پای دیابتی شده اند.آب درمانی در مخزنهای خاص که آب آن حرارت 98 تا 97 درجه فارانهایت دارد به مدت 10 ـ 15 دقیقه جهت تمیز کردن مکانیکی زخم بکار می‌رود. ( در مراکز درمانی). مهمترین مسئله ممانعت از عود زخم می‌باشد. زیرا شانس عود حدود 32 ـ 19 درصد است. علل شایع عود زخم عبارتند از : استفاده نکردن از پوشش مناسب پا(مثل کفش مناسب)، ‌وجود دفورمیتی در پا، عفونت استخوان و کاهش حس شدید در پا.

 

  

تشخیص پای دیابتی

 

تشخیص پای دیابتی 

جهت تشخیص اختلالات عصبی پا پزشک دیابت شما با یک معاینه ساده می تواند پی به این مسئله ببرد.

دیاپازون مدرج، مونوفیلامنت استاندارد 10 گرمی، تیپ ترم و یک سوزن مخصوص به پزشک کمک می کند تا معلوم کند آیا حس ارتعاش، فشار، دما و درد اختلال دارد یا خیر. به محض اینکه کوچکترین اختلالی در سلامتی پاهای شما ایجاد شده باشد می توانید با بکارگیری روش های پیشگیرانه، حفظ سلامتی پاهایتان را تا حد زیادی تضمین کنید.

جهت تشخیص ایسکمی و گرفتگی عروق نیز پزشک دیابت شما می تواند شاخص فشار مچ پا – بازویی (ABP Index) را اندازه گیری نموده، درصورت لزوم از روش های گرانتر و دقیق تری مثل سونوگرافی رنگی داپلر عروق استفاده کند.

جهت تشخیص نوروپاتی محیطی (درگیری اعصاب محیطی)، از بررسی های الکترودیاگنوز (نوار عصب) استفاده می شود

تمام افراد دیابتی نوع 2 می بایست سالانه تحت معاینه کامل پاها قرار بگیرند و درصورتی که دچار پای دیابتی باشند، درهر بار ویزیت نیز لازم است از نظر سلامت پاها مجددا" معاینه شوند.

 

 مراقبت از پای دیابتی

• شستشوی روزانه پاها با آب ولرم و صابون (درصورت لزوم و جهت احتیاط بهتر است فرد دیگری هم دمای آب را کنترل نماید) و خشک کردن آن ها با یک حوله سفید بخصوص لای انگشتان.
• بررسی روزانه لای انگشتان پا و جستجوی ترک و زخم دربین آنها.
• بررسی روزانه از کف پاها و درصورت لزوم استفاده از یک آینه جهت بهتر دیدن.
• چرب کردن مکرر کف و روی پاها و نواحی خشک به جز لای انگشتان با استفاده از پماد مخصوص، سپس، پاک کردن تدریجی ترک خوردگی ها و خشکی ها با استفاده از یک سنگ پای طبی.
• کوتاه نمودن ناخن پاها با سوهان. لازم به تذکر است درصورت استفاده از ناخن گیر هرگز گوشه های ناخن را بیش از اندازه کوتاه نکنید. این کار می تواند منجر به فرورفتن تدریجی ناخن در گوشت بشود.
• هر روز جوراب تمیز بپوشید. از جوراب های خیلی گشاد و یا خیلی تنگ استفاده نکنید و از پوشیدن جوراب با کش تنگ خودداری کنید.
• کفش های جلو عقب بسته را به شرطی که از ارتفاع مناسب برخوردار باشند بپوشید. از پوشیدن دمپایی و صندل طبی در بیرون از منزل اجتناب کنید.
  
• فراموش نکنید که قبل از پوشیدن کفش همواره داخل آن را از نظر وجود برآمدگی، اجسام خارجی و شئ تیز و آزار دهنده بررسی کنید.
• در منزل هرگز با پای برهنه راه نروید.
• قبل از ورود به حمام آب آنرا از نظر داغی بررسی کنید درصورت لزوم از فرد مطمئن دیگری جهت کنترل دمای آب کمک بگیرید.
• جهت خرید کفش نو عصرها اقدام کنید. به یاد داشته باشید پاهای شما درساعات بعدازظهر کمی متورم میشوند بطوریکه احتمال دارد کفشی را که صبح خریده اید، در ساعات عصر کمی تنگ بنظر برسد.
• موقع خرید کفش جدید حتما" هر دو پا را در حالت ایستاده امتحان کنید.
• همواره کفش نو را چند ساعت در روز و در منزل به پا کنید، پس از اینکه قالب پاهایتان را پیدا کرد و مطمئن شدید باعث تاول و زخم در پاهایتان نمی شود، با آن به بیرون بروید.
• از آویزان کردن پاها به مدت طولانی پرهیز کنید. مثلا"حین سوار شدن به اتومبیل، هواپیما، قطار و ... سعی کنید درهر ساعت بمدت 10 دقیقه قدم بزنید و یا با حرکات انقباضی، عضلات ساق هایتان را حرکت دهید.
• هرگز با تیغ یا چاقو به جان پینه ها یا برآمدگی های پوستی روی پاهایتان نیفتید.
• هرگونه خراشیدگی یا زخم در پوست را به پزشکتان گزارش دهید.
• هرگز پاهای سردتان را مستقیما" جلوی بخاری و وسایل گرم کننده قرار ندهید ( این حس سرما ناشی از نوروپاتی یا ایسکمی است و نه سرمای هوا ). بهترین اقدام برای گرم شدن پاهایتان پوشیدن جوراب گرم است.
• همواره کفش خود را فقط با یک جفت جوراب به پا کنید. از پوشیدن بیش از یک جفت جوراب اجتناب کنید. این کار می تواند باعث ایجاد تاول در پای شما بشود.
• بخاطر بسپارید که ترک سیگار و کاهش وزن از اصول اولیه ی پیشگیری و درمان پاهای دیابتی می باشند.

کودکان و کوله پشتی

تحقیقات نشان داده بیش از ۵۰درصد کودکان کوله‌پشتی‌های بسیار سنگین با خود به مدرسه می‌برند و ۵۵ درصد دانش‌آموزان بیشتر از حد مجاز یعنی ۱۰تا ۱۵درصد وزن بدن حمل می‌کنند.

بسیاری از افراد دچار کمردرد هستند و این درد یکی از شایع‌ترین علل مراجعه به پزشک است. کودکان نیز خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شود کمردرد را تجربه می‌کنند و استفاده از کوله‌پشتی‌های سنگین یکی از علل اصلی ابتلا به این درد است. علاوه بر این ، حمل نامناسب این کوله‌پشتی‌ها هم کودک را در معرض مشکلات متعدد قرار می‌دهد.

مراقبان بهداشتی مدارس هم گزارش‌های زیادی در مورد درد یا آسیب در کودکان به علت حمل کوله‌پشتی‌های سنگین ارائه می‌دهند. این درحالی است که تحقیقات نشان داده، ۶۰درصد دانش آموزان زمانی که به سن ۱۸سالگی می‌رسند درد ناحیه پشت را تجربه می‌کنند و نتیجه چند تحقیق نشان می دهد که  ۶۵ درصد مراجعه غیر شکستگی  نوجوانان به پزشک ارتوپد به علت آسیب‌های ناشی از حمل کوله پشتی سنگین است.

علل اصلی مربوط به آسیب عبارتند از:

- عدم تعادل عضلانی: به معنی ضعف زیاد ناحیه شکمی، شانه‌ها و قسمت‌های پایینی تنه.

- وضعیت خمیده: در حالت ایستادن و نشستن

- تغییرات وضعیت بدن و صورت

- قوسی شدن کمر، و پیدا کردن انحناء به یک سمت
این فاکتورها ممکن است باعث وارد آمدن فشار بر ستون فقرات شود که به نوبه خود بر مهره‌ها اثر منفی می‌گذارد. زمانی که کوله پشتی سنگین باشد یا به طور مناسب بر پشت قرار گیرد، عضلات سخت‌تر کار می‌کنند که منجر به فشار و خستگی می‌شود که نهایتا کمر، گردن و شانه‌ها را نسبت به صدمات حساس‌تر می‌کند.

توصیه‌های مفید:

1- دقت کنید وزن کوله‌پشتی از ۱۵ درصد وزن کودک بیشتر نشود.

۲- هر دو بند کوله پشتی را بر شانه‌های او بیندازید. این کار به توزیع مناسب وزن بر پشت کمک می‌کند و در صورتی که کمربند هم دارد از آن برای کاهش وزن بار بر شانه‌ها و گردن استفاده کنید.

۳- مطمئن شوید کوله‌پشتی درست در وسط کمر قرار گرفته و پایین‌تر از دور کمر کودک قرار نگیرد. بندهای کوله پشتی باید حالتی آزاد داشته باشند تا حرکت آزادانه دست‌ها را بدون خم شدن ستون فقرات ممکن سازند.

۴- برای قرار دادن کتاب‌ها و سایر وسایل در کوله‌پشتی و نیز در حمل آن به کودک کمک کنید. در صورت لزوم از کودک بخواهید یکی دو کتاب را در دست خود نگه دارد.

۵- به حرف کودک توجه کنید. اگر پیوسته از درد و ناراحتی شکایت دارد او را ملامت نکنید. در این شرایط او را برای معاینه وضعیت کمر نزد متخصص ببرید.

۶- تعذیه مناسب و ورزش منظم در جلوگیری از صدمات جسمی در طول زندگی نقش مهمی دارند. به این دو فاکتور مهم سلامت کودکان توجه داشته باشید.

این نکات را در مورد کوله‌پشتی در نظر داشته باشید:

+ کوله‌‌پشتی باید همیشه در وسط پشت قرار گیرد

+ سعی نکنید که کوله‌پشتی را بیش از حد پر و سنگین کنید

+ سنگین‌ترین چیزها را نزدیک به پشت قرار دهید. هنگام بلندکردن کوله‌پشتی، زانوهای‌تان را خم کنید و با پاهای‌تان بلند شوید.

ویژگی‌های کیف مناسب براساس معیارهای علمی

انجمن «کایروپراکتیک» کانادا در مورد انتخاب نوع کیف معتقد است: کیف باید از سبک‌ترین جنس انتخاب شود، بالای کوله پشتی نباید بالاتر از شانه‌ها قرار گیرد و انتهای آن نباید از بالای استخوان باسن پایین‌تر قرار گیرد، نوار کوله پشتی که روی شانه قرار می‌گیرد باید پنهایی معادل ۵ سانتی متر(دو اینچ) داشته باشد و نباید دور بازو جمع شود، برای اجتناب از صدمه به ستون مهره‌ها باید هر دو بند را بر دوش انداخت، بندهای کمری کیف باید بتواند ۵۰ تا ۷۰ درصد وزن را از روی شانه و ستون مهره‌ها به استخوان لگن انتقال دهد تا فشار روی استخوان‌ها ومفاصل و ماهیچه‌ها یکسان شود و دانش آموزان باید چیزهای سنگین‌تر را نزدیک به محور مرکزی بدن طوری که نزدیک به مرکز ثقل بدن باشد قرار دهند و از پیچ و تاب خوردن کوله پشتی در پشت خود پرهیز کنند.

حرکات اصلاحی کف پای صاف

کاهش یا از بین رفتن کامل قوس داخلی پا را صافی کف پا می گویند. این قوس باعث جذب، تعدیل و کاهش فشارها و ضربات به هنگام تحمل وزن و در نتیجه کاهش خستگی می شود. همچنین به دلیل ساختار ارتجاعی و منعطفی که دارد راه رفتن را موزون و پیشروی را تسهیل می کند. افرادی که کف پای صاف دارند از خستگی زودرس و عدم استقامت کافی به ویژه در ایستادن ها و پیاده روی های طولانی رنج می برند و مستعد ابتلا به عوارضی همچون: زانوی ضربدری، کمردرد، بد شکلی پا می باشند. از عوارض دیگر کف پای صاف استهلاک سریع کفش می باشد.

تمرینات اصلاحی برای عارضه کف پای صاف:

1. 1.میله ای را زیر پای خود قرار داده و آن را بغلتانید.

1. 2.مطابق شکل با استفاده از یک حوله کف پای خود را ماساژ دهید.

1. 3.پارچه ای را روی زمین پهن کرده و درحالی که روی آن ایستاده اید با استفاده از انگشتان پا آن را جمع کنید.

1. 4.شئ کوچکی را با انگشتان پا بلند کنید(مانند خودکار) چند ثانیه نگاه داشته و سپس آن را به دستان خود منتقل کنید.

1. 5.روی لبه خارجی پاها راه بروید.

1. 6.پاهای خود را خم و راست کنید.

1. 7.باند الاستیکی را به صندلی ثابت کرده و با انگشتان خود بکشید.

1. 8.با پنجه پا پدال بزنید.

1. 9.مطابق شکل با یک توپ بازی کرده و آن را به دستان خود منتقل کنید.

1. 10.در حالی که پاشنه را به داخل می دهید روی پنجه راه بروید.

آرتروز

مقدمه

زانو، مفصلی از بدن است که بیشتر از بقیه مفاصل در معرض بیماری می‏باشد. این مفصل غیر از حرکات باز و بسته شدن دارای حرکات خفیف چرخشی به داخل و خارج نیز می‏باشد. در تشکیل و نگهداری مفصل زانو؛ استخوان‏ها، رباط ها و غضروف‏ها شرکت دارند که هر کدام نقش ساختاری و عملکردی بسیار مهمی در کارکرد این مفصل داشته و در نتیجه آسیب هر کدام از این عناصر باعث درد و مشکلات زانو می‏شود به صورتی که می‏توان ادعا کرد بروز درد در مفصل زانو بسیار بیشتر از سایر مفاصل می‏باشد.

آرتروز زانو

آرتروز شایع‏ترین بیماری مفصلی است که در نتیجه واکنش‏های پیچیده عوامل سلولی، بیوشیمیایی و بیومکانیکی مؤثر بر روی غضروف، سینویوم و نیز استخوان زیر غضروفی، ایجاد شده و به مرور زمان منجر به از دست دادن کارکرد مفصلی و بروز علائم می‏شود. در این بیماری، عمدتاً غضروف و استخوان زیر غضروف مفاصل محیطی و ستون فقرات درگیر می‏شود.
زانو بیش از هر مفصل دیگری در اثر آرتروز درگیر می‏شود. آرتروز زانو مخصوصاً در زنان مسن و چاق شایع تر است.
علایم مشترک در بیماران مبتلا به آرتروز مفاصل:

         • درد به دنبال استفاده از مفاصل مبتلا

         • درد در شروع حرکت یا خشکی مفاصل به دنبال بی حرکتی

         • کاهش دامنه حرکات مفاصل

         • احساس عدم اطمینان و کاهش توانایی در انجام کارهای روزمره

عوامل موثر بر آرتروز:

        • پدیده پیری

        • عوامل ژنتیکی

        • عوامل مکانیکی

          1) چاقی به ویژه در افراد مسن

          2) ورزش در سطح قهرمانی سبب افزایش احتمال وقوع آرتروز در هنگام پیری می‏شود

          3) فعالیت‏های زیاد و مستمر

          4) آسیب‏های پیشین مفاصل می‏تواند زمینه ساز باشد

          5) ناتوانی عضلات

       • عوامل التهابی

       • تغذیه

       • یائسگی و محرومیت از استروژن

پیشگیری از آسیب‏های مفصل زانو:

زانو مهمترین مفصلی است که وزن بدن را تحمل می‏کند از این رو کاهش وزن مؤثرترین راه پیشگیری و درمان آسیب‏های وارده به این بخش از بدن می ‏باشد. مفصل زانو در تمام فعالیت‏های انسان مانند ایستادن، راه رفتن، نشستن و حتی خوابیدن در معرض فشارهای مکانیکی بسیار زیادی قرار دارد، لذا رعایت نکاتی که در پی خواهند آمد نقش بسیار مهمی در پیشگیری و درمان دردهای زانو می‏توانند داشته باشند. نکته دیگری که در پیشگیری و درمان بسیار حائز اهمیت است نقش تغذیه در سلامت این مفضل این است که نکات ضروری تغذیه به طور جداگانه در ادامه مطالب آمده است.
در انتها، مکمل تمامی موارد فوق، اجرای روش‏های درمانی مناسب برای زانو می‏باشد که می‏بایست به طرز صحیح آموزش داده شده و اجرا شوند.

تغذیه:

به نظر می‏رسد در آرتروز، برنامه غذایی از طریق سیستم ایمنی اثر می‏کند تا جایی که برای پیشگیری یا تعدیل اثرات این بیماری، یکی از مواردی که توصیه می‏شود حذف و یا تعدیل مواد غذایی تحریک کننده التهاب و استفاده بیشتر از مواد کاهش دهنده التهاب می‏باشد.
بنابراین استفاده از غذاهایی که دارای اسیدهای چرب امگا3 هستند( ماهی‏ها، روغن گردو، سویا و..) و کاهش دریافت غذاهایی که دارای اسید آراشیدونیک هستند( چربی گاو، گوشت قرمز، فرآورده‏های گوشتی مثل سوسیس، کالباس و جگر و..) توصیه می‏شود.

استفاده کافی از منابع غذایی حاوی آنتی اکسیدان‏هایی نظیر ویتامین‏های D,E,C بتاکاروتن و ریزمغذی‏هایی مانند سلنیوم، روی و منیزیم و سایر مواد معدنی که در ساختمان استخوان‏ها وجود دارند مانند کلسیم و فسفر که در دانه‏ها و مغزها به وفور یافت می‏شوند. توصیه می‏شود.

همچنین شیر و لبنیات کم چربی، سبزیو میوه به ویژه های رژیمی است. از جمله غذاهایی که مصرف آنها توسط متخصصین تغذیه توصیه می‏شود منابع حاوی گلوکوزامین و کندروتین است که از غذاهای حاوی کلاژن مثل استخوان‏ها و غضروف‏های حاوی ژلاتین فراهم می‏شوندو مواد غذایی نظیر پاچه و پای مرغ دارای خواص مذکور می‏باشند.

نهایتاً می‏توان گفت حذف موارد ذیل می‏تواند در کاهش شدت بیماری موثر باشد:

            • مهار کننده‏های جذب کلسیم نظیر گوشت قرمز، تخم مرغ، الکل، قهوه، اکثر شیرینی‏جات و نمک اضافی

            • غذاهای دارای اگزالات بالا مثل اسفناج، زغال اخته، آلوها و ریواس

            • غذاهای ایجاد کننده تورم، مانند تمام چربی‏های حیوانی، لبنیات، دانه‏های چرب و کره گیاهی

چگونگی برخورد با آسیب‏های زانو:

در هر آسیب زانو، اولین عارضه‏ای که رخ می‏دهد، بوجود آمدن التهاب است، که این التعاب منجر به درد، تورم و کاهش توانایی حرکت مفصل زانو خواهد شد. شکستن این سیکل التهابی می‏تواند منجر به تسریع بهبودی و کاهش درد شود. بدین منظور انجام کارهای زیر توصیه می‏شود:

        • استراحت دادن به زانو

        • یخ درمانی

        • فشار موضعی به زانو توسط بانداژ

        • بالا نگه داشتن زانو

        • استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی(NSAIDs)

PRP به عنوان درمانی جدید

در این روش مقداری از خون بیمار گرفته شده و طی فرآیندهایی و سانتریفوژ پلاکت غنی از فاکتورهای رشدی به ناحیه مورد نظر تزریق می گردد تا ترمیم غضروف مفصلی را تحریک کند این روش Platelet-rich plasma (PRP) نامیده می شود.

چه موقع باید به پزشک مراجعه شود؟

          • هرگاه پس از انجام اقدامات فوق، پس از 3 تا 7 روز علائم ادامه یافت.

          • هرگاه به دنبال آسیب زانو، قادر به راه رفتن و یا حرکت دادن زانو نیستند. و یا زمانی که دامنه حرکتی مفصل به شکل مشهودی کاهش می‏یابد.

          • تب به همراه درد زانو

          • احساس درد بسیار شدید و غیر قابل تحمل در زانو

          • ایجاد زخم بزرگ یا عمیق در ناحیه زانو

          • تورم زانو در افرادی که بیماری خونی دارند یا آنهایی که داروهای ضد انعقاد خون مصرف می‏کنند.

دستوراتی جهت اصلاح انجام فعالیت‏های روزانه:

نکته‏ای که پیش از بیان نحوه صحیح انجام فعالیت‏های مختلف می‏بایست مدنظر بیماران باشد. خودداری از انجام حرکات شدید، ناگهانی و غیر معمول در زانو است. در ادامه، دستورات کلی جهت پیشگیری از ایجاد مشکل در زانو به اختصار بیان شده است:

1) از نشستن در وضعیت‏های که نیاز به خم نگه داشتن زانو دارد خوداری کنید. به طور مثال، اکیداً از نشستن در وضعیت‏های دو زانو و چهار زانو اجتناب کنید.

2) استفاده از سرویس‏های بهداشتی فرنگی را جایگزین استفاده از سرویس‏های ایرانی کنید، زیرا در استفاده از سرویس‏های ایرانی زانو در وضعیت خم و تحت فشار قرار می‏گیرد.

3) به صورت کلی در هر وضعیتی، از خم نگه داشتن زانو برای مدت طولانی خوداری کنید. در صورتی که روی صندلی نشسته‏اید هر 30-20 دقیقه چندبار زانوها را صاف کرده یا چند قدم راه بروید.

4) جهت نشستن، از صندلی و مبل استفاده کنید ولی دقت کنید هنگام برخاستن از صندلی به جای فشار بر روی پاها، کمی به جلو خم شده و با فشار دست‏ها بر روی صندلی از جای خود برخیزید و به همین صورت هنگام نشستن، جهت کاهش ارتفاع بدن و نشستن بر روی صندلی تمام وزن خود را روی زانوها نگه ندارید بلکه با قرار دادن دست‏ها روی دسته‏های صندلی، تحمل وزن را بین پاها و دست‏ها تقسیم کنید.

5) در حالت‏های نشسته، به خصوص پشت میز کار، حتما از زیر پایی‏های شیب دار استفاده کنید.

6) در صورت امکان استفاده از پله و راه رفتن بر روی سطوح شیب‏دار را کاهش دهید. ولی در صورتی که چاره‏ای نداشتید از سطوح شیب‏دار به جای پله استفاده کنید و در صورت در دسترس نبودن سطح شیب‏دار، از پهلو، پله‏ها راپایین و بالا بروید.

7) حتماً پشت میز نماز بخوانید، به صورتی که روی صندلی نشسته و مهر را بر روی میز روبروی خود قرار دهید.

8) از انجام فعالیت‏هایی که احتیاج به خم و راست کردن مکرر زانو دارد اکیدا خوداری کنید.

9) هنگام رانندگی، صندلی اتومبیل را به گونه‏‏ای تنظیم کنید که زانو در وضعیت خیلی خم نبوده و مفضل زانو در سطحی بالاتر از مفصل لگن قرار گیرد.

10) در صورتی که مجبور هستید برای مدت نسبتاً طولانی بایستید، یکی از پاهای خود را در سطحی بالاتر قرار دهید و به شکل متناوب جای پاها را تغییر دهید.

11) از پوشیدن کفش‏های خشک و سفت خوداری کنید زیرا این کفش ها مانع انجام حرکات طبیعی پا می‏شوند و زانو ها در معرض فشار شدید و ثانویه قرار می‏دهند؛ همچنین دقت کنید کفی کفش‏ شما مناسب باشد زیرا کفی نا مناسب نیز می‏تواند سبب وارد آوردن فشارهای ثانویه به زانو شود.

12) برای پوشیدن کفش، زانوها را زیاد خم نکنید و حتماً از پاشنه کش‏های بلند استفاده نمایید.

13) راه رفتن و انجام تمرینات مخصوص در آب برای تقویت عضلات اطراف زانو مفید است.

14) جهت انجام ورزش مناسب با پزشک خود مشورت کنید. ورزش هر فرد اختصاصی بوده و ممکن است دو نفر با درد مشابه، ورزش‏های متفاوت نیاز داشته باشند.

کمردرد low back pain

کمردرد low back pain

شاید بتوان گفت که کمردرد بعد از سرماخوردگی شایعترین بیماری در انسان است، آمار نشان می دهد که 80% از افراد در دوران زندگی خود حداقل یک مرتبه بعلت کمردرد به پزشک مراجعه کرده اند. در کشور ایالات متحده در بین بیماری هایی که باعث ناتوانی از کار و مرخصی ناشی از آن در افراد کمتر از 45 سال می گردد کمردرد در درجه اول قرار دارد.

با شیوع فراوان بیماری، علل متعددی برای آن بیان می شود که کمردرد هنوز یکی از معماهای پزشکی است. شاید بتوان گفت که هنوز علت بیشتر کمردردهای مزمن(بیش از سه ماه از شروع آن گذشته باشد) مشخص نشده باشد. تعدادی از این بیماران با درمان های متداول اینگونه کمردردها بهبود می یابند در حالیکه تعدادی از آنها هرگز بهبود نمی یابند. ضایعات در مهره آخر کمری و نسوج نرم اطراف ان منشاء قسمت اعظم دردهای کمر است.

کمردرد علل مختلفی دارد که شایعترین آنها بیماری های ارتوپدی است، البته بیماری های دیگری مانند بیماری های دستگاه ادراری، دستگاه تناسلی زنان، آبستنی و بیماری های وابسته به آن، بیماری های عفونی مانند آنفلوانزا، حصبه و سل، بیماری های داخلی و متابولیک، بیماری های روماتولوژیک و ناراحتی های روانی نیز باعث کمردرد می شوند.

طبقه بندی علل کمردرد:

1. 1.علل مادرزادی:

• خاجی شدن پنجمین مهره کمری و کمری شدن اولین مهره خاجی
• نامتقارن بودن مفاصل بین مهره ای
• لغزش مهره

1. 2.تومورها:

• که در حوصله این بحث نمی گنجد و با توجه به معاینه و شرح حال گیری پزشک حاذق باید مورد تشخیص و درمان قرار گیرد. این تومورها می توانند مربوط به ناحیه کمری و نخاع کمری و شبکه اعصاب این ناحیه و یا انتشار یافته از اعضا ی دیگر بدن و به عبارتی متاستاتیک باشند.

1. 3.ضربه:

• به مفهوم هرگونه فشار و یا کشش بیش از حد تحمیل شده به ناحیه فقرات کمری
• رگ به رگ شدن(Strain) حاد یا مزمن مهرها
• شکستگی های جسم مهره ای و یا زوائد عرضی
• نیمه دررفتگی سطح مفصلی(Facet Syndrome) که معمولا در بسیاری از این گونه دردها در تصاویر پرتوشناسی گرفته شده از کمر بیمار شواهد خاصی از یک ضایعه دیده نمی شود و فقط پزشک مجرب در زمینه دردهای کمری به وجود این درگیری پی می برد.
• تورم یا پارگی دیسک بین مهره ای

1. 4.بیماری های التهابی:

• آرتریت روماتوئید
• اسپوندیلیت آنکیلوزان

1. 5.بیماری های دژنراتیو(آرتروز):

• استئوآرتریت مهره های کمری
• دیسک آرتروز و بدنبال آن فتق دیسک

1. 6.بیمار یهای متابولیک:

• استئوپروز(پوکی استخوان)
• استئومالاسی(نرمی استخوان)

1. 7.عفونت:

• عفونت حاد فضای بین مهره ای و استئومیلیت حاد مهره(عفونت حاد خود استخوان مهره)
• سل، استئومیلیت مزمن، عفونت قارچی و در ایران بروسلوز یا همان تب مالت.

1. 8.عوامل مکانیکی:

• عوامل داخلی مانند کم بودن قوام عضلات، فشار دراثر بد قرار گرفتن بدن در حالت نشسته و ایستاده، دردهای مربوط به عضلات و نیام ها و ناپایداری ستون مهره ای
• عوامل خارجی مانند فیبروم رحم، تومورها و عفونت های درون لگن، بیماری های مفصل خاجی-خاصره ای و اسکولیوز ستون مهره ای که درمان نشده باشد.

1. 9.بیماری های ناشی از اختلال جریان خون:

• آنوریسم آئورت شکمی و نارسایی های سیاهرگی
• انسداد تدریجی و پیشرونده آئورت و شریان ایلیاک ممکن است باعث درد کمر، کفل و اندام تحتانی گردد.

1. 10.مسمومیت:

• مسمومیت با فلزات سنگین مانند رادیوم

1. 11.عوامل روانی: مانند هیستری و تمارض
2. 12.بیماری های دستگاه گوارش: مانند پانکراتیت مزمن و پارگی خلفی زخم معده.

سکته مغزی چیست؟

هر ساله میلیون ها نفر از مردم جهان، در سنین مختلف و برای اولین بار دچار سکته مغزی می شوند. همچنین هر سال هزاران نفر در ایران، در اثر سکته مغزی جان می دهند و کلاً سکته مغزی، سومین علت مرگ و میر در دنیاست. نکته قابل توجه  این است که: این بیماری به طور ناگهانی اتفاق نمی افتد و پزشکان می توانند افرادی را که در معرض ابتلا به آن هستند مشخص کنند.

شما هم با شناختن عوامل خطرساز برای سکته مغزی قادر خواهید بود از آن جلوگیری نمایید. قبل از هر چیز باید گفت دو نوع سکته مغزی وجود دارد:

1- سکته مغزی ایسکمیک

این نوع سکته مغزی، زمانی اتفاق می افتد که یک لخته خون یا چربی، موجب انسداد رگ و قطع جریان خون در مغز شود. انسداد شریان می تواند داخل یا اطراف مغز رخ دهد، همچنین لخته های خونی می توانند توسط جریان خون از دیگر نقاط بدن به مغز آورده شوند. علل این نوع سکته عبارت اند از:

رسوب چربی و ایجاد پلاک در شریان های گردنی و اختلالات قلبی که منجر به تشکیل لخته های خونی می گردد.

این علائم سکته گذرا یا خفیف، حدود چند دقیقه تا چند ساعت طول کشیده و سپس به کلی از بین می رود.

ولی به خاطر داشته باشید که هرگز سکته گذرا را نادیده نگیرید چرا که این سکته، نشانگر در راه بودن یک سکته مغزی شدیدتر است. پس سعی کنید دوره ی درمان سکته گذرا را کامل کنید، حتی اگر نشانه های آن از بین رفته باشند.

2- سکته مغزی خونریزی دهنده

این نوع از سکته های مغزی، ناشی از پاره شدن یک رگ خونی در داخل یا سطح مغز می باشد. وقتی که یک رگ خونی پاره می شود، دیگر حس به سلول های مغزی نمی رسد، به علاوه نشت خون از رگ پاره شده، می تواند به بافت مغزیآسیب جدی وارد نماید.

علل این نوع سکته عبارت اند از:

- فشاربالا که موجب تضعیف عروق خونی می گردد.

- سخت شدن رگ ها که عروق مغزی را شکننده می کنند.

- آنوریسم یعنی ضعیف شدن یک نقطه در دیواره عروق که می تواند پاره شود.

- ضربه مغزی.

- مصرف مشروبات الکلی.

 

عوامل خطرساز سکته مغزی

شناخت عوامل سکته مغزی، کلید پیشگیری از آن هستند. این عوامل عبارت اند از: سن: سکته مغزی در تمام سنین ممکن است اتفاق بیفتد ولی بروز آن در افراد مسن تر بیشتر احتمال دارد. جنسیت: مردان بیش از زنان به سکته مغزی مبتلا می شوند. سابقه سکته مغزی: احتمال سکته در افرادی که سابقه قبلی سکته مغزی یا سکته گذرا دارند، بیشتر است. سابقه خانوادگی: احتمال سکته مغزی در افرادی که یکی از اعضای خانواده آنها به سکته دچار شده ، بیشتر است. دیابت و بیماری های خاص فشارخون بالا: فشارخون بالای کنترل نشده می تواند  زمینه سازی بسیاری از سکته های مغزی باشد. بیماری های قلبی: یکی از عوامل ایجاد کننده سکته مغزی، صداهای اضافی و ضربان های سریع و ناکامل قلبی است. تنگی شریانها: تشکیل پلاک ها در شریان های مغزی می تواند احتمال سکته مغزی را بالا ببرد که البته تشخیص این امر با شنیدن به وسیله گوشی پزشکی میسر است. کشیدن سیگار: سیگار می تواند موجب افزایش فشارخون و صدمه به سرخرگ ها گردد. چاقی: چاقی خطر ابتلا به فشار خون بالا، بیماری های قلبی، دیابت و بالاخره سکته مغزی را افزایش می دهد. اعتیاد: الکل و کوکائین علاوه بر افزایش فشارخون، احتمال بروز سکته مغزیرا نیز افزایش می دهند.

کنترل سکته مغزی

معمولاً پزشکان قبل از وخیم شدن بیماری ها، می توانند از تشدید آنها جلوگیری کنند. لذا حتماً با پزشک متخصص خود مشورت کنید. این کار به شما کمک خواهد کرد که وزن و فشار خود را کنترل کرده و از مسائلی که سلامتی شما را تحت الشعاع قرار می دهند جلوگیری کنید. به خاطر داشته باشید! مصرف کمِ نمک و ورزش کردن شما را در پایین نگه داشتن فشار خون، یاری می دهد.

علائم سکته مغزی

همواره علائم سکته مغزی را جدی بگیرید. سکته مغزییا گذرا می تواند به همراه همه یا تعدادی از علائم زیر باشد:

- ضعف، سوزن سوزن شدن یا مور مور شدن دست و پا یا هر دو؛ ممکن است این علائم در یک طرف بدن ظاهر شوند. فلج اندام ها هم ممکن است رخ دهد.

- مشکلات بینایی از جمله تاری دید، کاهش بینایی، دوربینی و حتی نابینایی کامل، می تواند از علائم سکته مغزی باشد.

- مشکلات تکلم، برخی از بیماران توان روان صحبت کردن را از دست می دهند.

- گاهی افرادی که دچار سکته مغزی می شوند، هوشیاری خود را نسبت به زمان و مکان حاضر از دست می دهند، به طوری که ممکن است تلوتلو خورده و بر اثر گیجی به زمین بیفتند.

- این بیماران احتمال دارد هوشیاری خود را نیز از دست داده و دچار اغماء شوند.

- سردرد شدید، تهوع، استفراغ و سفت شدن گردن نیز ممکن است ایجاد شود.

اگر سکته مغزی رخ داد:

 

عملکرد سریع می تواند زندگی بیمار را نجات داده و عوارض مغزی ایجاد شده را به حداقل برساند، پس حتماً اورژانس را خبر کنید، حتی اگر علائم پس از مدتی از بین رفته باشند. اقدامات اورژانس جهت بهبود وضع مصدوم با ارزیابی های لازم و پیشگیری از عوارض می تواند در نجات جان بیمار مؤثر باشد. پس از انتقال بیمار به بیمارستان، اقداماتی همچون تصویربرداری، سی تی اسکن، الکتروکاردیوگرافی و سایر آزمایشات از قلب انجام می شود. در پاره ای از موارد نیز، به وسیله جراحی، خونریزی یا انسداد که موجب سکته مغزی شده از میان برداشته می شود. البته حیات دوباره افرادی که دچار سکته مغزی شده اند، بستگی به خفیف یا شدید بودن سکته و دائمی یا برگشت پذیر بودن آن دارد.

علائم و عوارض فلج مغزی

فلج مغزی در شرایط نقصان تکامل یا آسیب به مناطق حرکتی مغز به وجود می‌آید که در نتیجه آن، این مناطق قادر به کنترل حرکتی و وضعیت بدنی فرد نمی‌باشند.

 

علائم فلج مغزی

• سفتی عضلات یا اسپاستی سیتی
• حرکات غیر طبیعی
• اشکال در مهارت‌های حرکتی سنگین از قبیل راه رفتن یا دویدن
• اشکال در مهارت‌های حرکتی ظریف از قبیل نوشتن یا باز و بسته کردن دکمه‌های لباس
• اشکال در مهارت‌های ادراکی و حسی

علائم فلج مغزی از یک فرد به فرد دیگر متفاوت است و با گذشت زمان ممکن است تغییر نکند. بعضی از افراد مبتلا به فلج مغزی ممکن است به بیماری‌های دیگر از قبیل تشنج، آسیب ذهنی، اختلال یادگیری و تأخیر رشدی نیز مبتلا باشند.

علائم اولیه فلج مغزی معمولا قبل از سه سالگی ظاهر می‌شوند. نوزاد مبتلا به فلج مغزی اغلب در مقایسه با کودکان عادی، کندتر به مراحل رشدی خویش از قبیل غلتیدن، نشستن، چهار دست‌وپا رفتن، لبخند زدن و … دست پیدا می‌کند.

مشکلات دیگری که ممکن است کودک فلج مغزی داشته باشد؟

مشکلات یادگیری

کودکان فلج مغزی ممکن است انواع به خصوصی از مشکلات یادگیری را تجربه کنند. این موارد شامل دامنه کوتاه توجه، مشکلات برنامه‌ریزی حرکتی (سازماندهی کردن و مرتب کردن)، مشکلات درکی و مشکلات گفتاری (زبانی) می‌شود.

مشکلات هوشی

کودکان فلج مغزی از نظر توانایی‌های هوشی کاملا متفاوت هستند. برخی علیرغم مشکلات جسمی‌شان، توانایی‌هایی مشابه سایر افراد دارند و برخی دیگر نیز درجاتی از ناتوانی هوشی را در دامنه‌ای از خفیف تا شدید دارند. صحبت کردن نامفهوم، آبریزش دهان یا حرکات غیرطبیعی کودک ممکن است تأثیر اشتباهی روی نقص هوشی بگذارد.

مشکلات ادراکی

درک، به حس ایجاد شده از اطلاعات دریافتی از حواس گفته می‌شود. درک، کودک را قادر به انجام کارهایی مثل عبور از موانع، قضاوت درباره اندازه و شکل اشیاء و درک اینکه چگونه خطوط در کنار هم یک نامه را تشکیل می‌دهد می‌سازد. کودکانی که از این مشکلات رنج می‌برند ممکن است مشکل‌شان تا زمان مدرسه یا پیش دبستانی نمایان نشود.

مشکلات زبانی/ برقراری ارتباط

کودکان فلج مغزی ممکن است مشکلاتی در درک و ابراز ایده‌ها و نظراتشان داشته باشند. آن‌ها ممکن است نیاز به پیروی از دستورالعمل‌هایی برای حمایت داشته باشند. اگر کودکی هر یک از مشکلات از قبیل جمله سازی، دادن اطلاعات خاص، داستان سازی درباره احساسات داشته باشد، این احتمال وجود دارد که یادگیری او نیز آسیب دیده باشد.

مشکلات گفتاری

به علت درگیری عضلات دهان، ممکن است کودکانی یافت شوند که به سختی صحبت می‌کنند. برای کودکان با محدودیت گفتاری ممکن است یک سیستم ارتباطی جایگزین به کمک آن‌ها بیاید مثل تخته ارتباطی، کتاب یا وسایل الکترونیکی.

 

گفتار نامفهوم در بیمار مبتلا به فلج مغزی، لزوما به معنی نقص هوشی نیست

 

 

مشکلات غذا خوردن و نوشیدن

فلج مغزی ممکن است عضلاتی را که مسئول باز و بسته کردن دهان و حرکت دادن لب‌ها و زبان هستند را نیز درگیر سازد. این کودکان ممکن است مشکلاتی در جویدن و بلعیدن غذا و نوشیدنی‌ها داشته باشند.

آبریزش دهان

به علت کنترل ضعیف عضلات ممکن است بعضی از کودکان فلج مغزی درجات مختلفی از آبریزش دهان را داشته باشند. آبریزش دهان زمانی که روی فعالیت حرکتی ظریفی متمرکز می‌شود، به طور محسوسی افزایش می‌یابد.

حواس

کاهش حس (لمس) در بعضی از کودکان فلج مغزی ممکن است انجام فعالیت‌های حرکتی ظریف و بزرگ آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد که به میزان درگیری اندام‌ها بستگی دارد. این کاهش حس اغلب با فقدان آگاهی از اندام‌های شان مرتبط است و ممکن است کودک نیاز به تشویق برای به کارگیری از اندام‌های مبتلا داشته باشد.

بینایی

بعضی از کودکان فلج مغزی ممکن است نقایص بینایی داشته باشند. یکی از این موارد ممکن است استرابیسم (انحراف چشم یا چرخش چشم) باشد. یک یا هر دو چشم به سمت داخل یا خارج چرخیده و باعث می‌شود که عملکرد همزمان هر دو چشم مختل گردد. این امر ممکن است منجر به دوبینی یا تمرکز با یک چشم شود.

شنوایی

بعضی از کودکان فلج مغزی ممکن است کاهش شنوایی داشته باشند.

صرع

در صورت وجود صرع پزشک ممکن است با تجویز دارویی که مناسب کودک باشد، تشنج را کنترل کند. در صورت لزوم ممکن است دارو را چندین بار تغییر دهد تا دوز و نوع داروی مناسب را بیابد. گاهی اوقات تشنج‌ها غیر قابل کنترل هستند.

آیا وضعیت کودک تغییر خواهد کرد؟

فلج مغزی، یک وضعیت ثابت یا بیماری دائمی است. کودکان فلج مغزی تا پایان عمرشان با این وضعیت زندگی می‌کنند. هرچند تمام این کودکان بزرگ می‌شوند و می‌آموزند که با گسترش یافتن و مداخله کاردرمانی می‌توانند تأثیرات ناتوانی‌شان را روی انجام کارهای روزمره کاهش دهند، ولی با این وجود فلج مغزی را نمی‌توان به طور کامل درمان کرد.

آسیب به مغز در حال رشد افزایش نمی‌یابد، اما با این وجود همه کودکان فلج مغزی ممکن است دوره‌هایی را داشته باشند که پیشرفت در آنها به ظاهر متوقف شده که این ممکن است به واسطه علل زیر باشد:

- بالا رفتن انتظارات و توقعات از کودک زمانی که بزرگتر می‌شود. برای کودک فلج مغزی انجام کارهای ساده ممکن است نیاز به تمرین بیشتری داشته باشد، برای مثال لباس پوشیدن و غذا خوردن به طور مستقل را ممکن است در مراحل بالاتری نسبت به همسالان خود کسب کند.

- بیماری

- استرس (برای مثال تغییرات مثل تغییر منزل، آمدن نوزاد جدید)

- صرع

- جهش ناگهانی در یک ناحیه در حال توسعه

آیا کودک راه رفتن را خواهد آموخت؟

بسیاری از کودکان با درجات خفیف و متوسط فلج مغزی، راه رفتن را یاد می‌گیرند.

آیا کودک صحبت کردن را خواهد آموخت؟

اغلب کودکان فلج مغزی صحبت کردن را یاد می‌گیرند. برخی یاد نخواهند گرفت و بقیه، گفتار کمی خواهند داشت که فهم آن هم سخت می‌باشد. کودکانی که صحبت نمی‌کنند، ممکن است مهارت‌هایی در استفاده از ارزش‌های جایگزین ارتباطی یا افزایش دهنده ارتباطی داشته باشند.

آیا کودک قادر به مراقبت از خودش خواهد بود؟

باید کودک را در توسعه مهارت‌های خودیاری تشویق کرد؛ مثل دستشویی رفتن و غذا خوردن. برخی از کودکان فلج مغزی خفیف با این موضوع مشکلی نخواهند داشت. برای برخی این مرحله آهسته و کند می‌باشد و در برخی، با مشکلات شدید نیاز به کمک قابل ملاحظه از دیگران دارند.

این مهم است که کودک را تشویق کنید و به او اجازه دهید تا آنجا که امکان دارد خودش کارهایش را انجام دهد.

آیا کودک مشکلات رفتاری خواهد داشت؟

فلج مغزی یک بیماری جسمی است و مشکلات رفتاری ندارد. باید با کودکانی هم که مشکلات رفتاری دارند، همانطور برخورد کرد که با همسالانشان برخورد می‌شود. اکثر کودکان فلج مغزی، سالم هستند و می‌توانند طول عمر طبیعی داشته باشند.

نخاع و آسیب های نخاعی

 

طناب نخاعی استوانه ای از بافت عصبی که ضخامت آن تقریباً به اندازه انگشت کوچک است و 38 تا 45 سانتی متر طول دارد. این طناب از سوراخ جمجمه شروع می شود به طوری که از بالا با بصل النخاع در ارتباط است و درون کانال ستون مهره ای تا سطح قاعده بدنه الویه مهره کمری 1 L پائین کشیده شده است و در آنجا به دسته ای از رشته های عصبی به نام اعصاب دم اسبی ختم می شود. این اعصاب از مناطق کمری و خاجی ستون فقرات بیرون می آیند. طناب نخاعی از 31 قسمت تشکیل شده است که از هر کدام یک جفت عصب خارج می شود. ضخامت این طناب در نقاط مختلف متفاوت است و در نواحی گردنی و کمری قدری ضخیم تر است. زیرا در این ناحیه عصب بزرگی برای نواحی دست و پا از نخاع خارج می شود. این دو ناحیه را برجستگی های گردنی و کمری نخاع می گویند.

اعمال طناب نخاعی

1 – رابط میان مغز و اعصابی است که به بخش های طرفی تنه و دست و پا می روند.

2 – مرکز مهم اعمال رفلکسی است .

اعصاب نخاعی شامل : 8 جفت گردنی ، 12 جفت توراسیک ( سینه ای )، 5 جفت عصب کمری ، 5 جفت خاجی ، 1 جفت دنبالچه ای

معلول ضایعه نخاعی

به فردی اطلاق می شود که به هر علتی اعم از تروما یا ضربه، بیماری های مادرزادی، بیمارهای عفونی، تومور مغزی یا سرطان، بیماری های مغزی و عروقی و یا حتی مراحل پیشرفته ضایعات دیسکوپاتثی، نخاع از زیر منطقه بصل النخاع تا ناحیه انتهای شبکه دم اسبی که توسط ستون فقرات محافظت می شوند دچار آسیب شده و مقدار ضایعه آن از قسمتی تا قطع کامل و یا له شدگی و تغییرات استحاله ای باشد که نتیجه آن ایجاد عوارض حرکتی و حسی و یا اتونومیک یک یا چند اندام و تنه است.

ضایعات طناب نخاعی و ریشه های آن

1 – کنکشن CONCUSSION که باعث ایجاد علائم عصبی خفیفی شده و پس از چند ساعت بهبود می یابند.

2 – کوفتگی نخاع : CONTUSION که منجر به ادم و خونریزی سطحی طناب نخاعی می شود.

3 – فشردگی نخاع : COMPRESSION که با ادم وایسکمی شدید همراه بوده و منجر به نکروز می شود. این ضایعه ممکن است دائمی باشد و یا این که پس از مدتی به آهستگی تخفیف یابد.

4 – قطع کامل نخاع : که منجر به از بین رفتن کلیه اعمال فیزیولوژیکی نخاع در زیر محل ضایعه به طور دائمی می شود. این ضایعه در اثر زخم شدن به عقب؛ چرخیدن و فشردگی نخاع ایجاد می شود.

اتیولوژی آسیب های نخاعی

1 – عوامل با منشاء خارجی :ضربات شدید و ناگهانی ، تصادف رانندگی ، سقوط از بلندی ، صدمات زمان تولد، صدمات ناشی از گلوله ، صدمات ناشی از ورزش

2 – عوامل با منشاء داخلی : تومورهای معزی و نخاعی ، عفونت ها ؛ میلیت ، اختلالات عروقی ، تغییرات دژنراتیو( تخریب دیسک) ، ادم ، هماتوم و پارگی دیسک ،مولییپل اسکلزوزیس ، اختلالات مایعات نخاعی ، التهاب سلول های نخاعی

عوارض آسیب های نخاعی

1 – سیستم تنفس: صدمه و آسیب به مهره های گردنی یا شکستگی بالای 4 C مشکلات خاصی را در عمل تنفس به وجود آورده و باعث توقف کامل تنفس می شود صدمه زیر 4C در صورت فعال بودن عصب فرنیک باعث تنفس دیافراگماتیک خواهد شد.2 – سیستم قلبی و عروقی : هرگونه قطع عرضی در طناب نخاعی بالاتر از سطح T5 ا ثر اعصاب سمپاتیک را بر سیستم قلبی و عروقی از بین می برد و باعث مشکلات فوری شامل برایکاردی – هیپوتانسیون و کاهش برون ده قلبی می شود.3 – سیستم ادراری: رتانسیون ادراری یک علامت شایع در صدمات حاد نخاعی و شوک نخاعی است. مثانه با توجه به فقدان اثر مهاری مغز بسیار تحریک پذیر می شود در نتیجه مکرراً مقدار کمی ادرار دفع خواهد کرد که دفع مثانه به طور کامل صورت نگرفته و این امر منجر به اتساع مثانه و احتباس ادرار و بروز عفونت و سنگ های ادراری می شود.4 – سیستم معده ای – روده ای: چنانچه طناب نخاعیبالاتر از 5 T و به طور عرضی قطع شود فقدان عصب رسانی سمپاتیک ممکن است که منجر به ایجاد اتساع ایلئوس و معده شود.

مشکلات دفعی ؛ سختی و احتباس مدفوع نیز ایجاد می شود.

5 – شوک نخاعی و هیپورفلکس خود به خودی: شامل انبساط مثانه (در اثر استاز ادراری) و انبساط روده و زخم فشاری .6 – AUTONOMICDYSREFLEXIA (HYPER REFLEXIA)

هایپرورفکسی معمولاً در ضایعات نخاعی بالای سطح 6 T به وجود می آید. اگر یک محرک شدید احشایی و یا یک محرک دائمی روی استخوان های زیر ناحیه ضایعه وجود داشته باشد و یا مثانه این بیماران تحت کشش بیش از حد قرار گیرد. علائم آن عبارت اند از سردرد؛ عرق نواحی بالای سطح ضایعن؛ گرفتگی بینی؛ تیره شدن بینایی؛ فشارخون؛ تندی و یا کندی ضربان قلب؛ کشش بیش از اندازه مثانه در این بیماران به علل زیر حادث می شود :

الف ) گرفتگی سوند تخلیه کننده

ب ) پر شدن کیسه ادرار

ج ) غلط بسته شدن سوند

د) عمل تعویض سوند

هـ ) اتساع بیش از حد مثانه

و) افزایش گاز در روده ها و افزایش و تجمع مدفوع و یا هر نوع تحریک روی رکتوم ( مثل هموروئید)

ز) تحریکات پوستی مثل سوختگی – که جت جلوگیری از آن بایستی عوامل ایجاد کننده را حتی الامکان برطرف نمود.

7 – هایپروترمیا :HYPERTHERMIA

ممکن است دمای بدن این بیماران تحت تأثیر محیط گرم؛ افزایش یابد که باعث علائم زیر می گردد:

الف ) پوست گرم؛ قرمز و خشک

ب ) احساس ضعف

ج) سرگیجه

د) اختلال بینایی

هـ) سردرد

و) تهوع

ز) دمای بالا

ج ) نبض نامنظم و ضعیف

جهت کاهش هایپروترمیا و تنظیم دمای بدن بیمار بایستی از روش های زیر استفاده نمود

بیمار به طور خودکار مدت زمانی را که می تواند در یک محیط گرم باقی بماند را به دست آورد. از مایعات استفاده کند. از لباس های نازک نخی و سبک استفاده کند. جهت جلوگیری از آفتاب زدگی از کلاه استفاده کند. از اسپری خنک کننده استفاده نماید. اطراف بیمار جریان هوا برقرار باشد و اگر دمای بدن بیمار از 40 سانتی گراد بیشتر شد به پزشک مراجعه کند.

8 – هیپروترمیا HYPOTHERMIAهمچنین وقتی که یک بیمار نخاعی در محیط سرد به مدت طولانی قرار گیرد علائم زیر به وجود می آید:

الف ) پوست سرد

ب ) لرز

ج ) کاهش دمای بدن

د) کاهش 

فشارخون ؛ نبض و تنفس

هـ) پریشانی که بایستی برای رفع آن از لباس گرم استفاده نمود و بیمار از محیط سرد خارج شود و اندام های او را با حوله های گرم پوشاند.

9 – ORTHOSTATIC HYPOTENSION (POSTURAL HYPOTENSION)

از آنجا که این بیماران اکثراً در وضعیت درازکش قرار دارند هنگام تغییر وضعیت و قرار گرفتن در حالت نشسته و یا ایستاده به علت تجمع خون در اندام های تحتانی و محوطه شکم دچار کاهش ناگهانی فشارخون همراه با 

سرگیجه  می شوند که با استفاده از جوراب کشی در ناحیه اندام های تحتانی و شکم بند در ناحیه شکم و همچنین تغییر وضعیت بیمار به صورت تدریجی می توان از آن جلوگیری نمود. اگر در روی ویلچر بیمار دچار این حالت شد با افقی نمودن ویلچر می توان از کاهش فشارخون جلوگیری نمود و پس از بهبود حالت بیمار به تدریج به وضعیت اولیه برگرداند. البته کاهش فشارخون می تواند به علت کاهش دفع ادرار نیز باشد که پس از دفع ادرار بهبود می یابد.10- SPINAL CORD CYST

تجمع مایع داخل کانال نخاعی به علت تغییرات نرولوژیکی در 5 تا 10% بیماران نخاعی به وجود می آید که ممکن است از چند ماه تا چند سال بعد از ضایعه به وقوع بپیوندد علائم آن بشرح زیر است: کاهش ناگهانی درد و یا حس بیمار و یا افزایش ناگهانی و زیاد درد – افزایش عرق و تعریق غیر طبیعی – اتونومیک دیسرفلکس.

همچنین در بیماران ضایعه نخاعی سطوح 4 T به بالا به علت فلج عضلات بین دنده ای بیمار؛ فعالیت های تنفسی کاهش یافته و به علت کم شدن و یا از بین رفتن رفلکس سرفه و بازدم قوی زمینه مناسبی جهت ایجاد بیماری های ریوی مثل پنومونی ؛ آتکلتازی و غیره ؛ فراهم می گردد که CHEST PT و آموزش های لازم تنفسی برای جلوگیری از عوارض ریوی اهمیت فراوانی دارد.

چگونه مراقب پوست خود و بریس باشیم؟

مراقبت صحیح از بریس به راحتی شما و ادامه بدون وقفه برنامه درمانی کمک می کند.

به دلیل اینکه در هنگام پوشیدن بریس باید آن را تا حد امکان محکم بست، مراقبت صحیح از پوست و بریس بسیار اهمیت پیدا می کند، در غیراین صورت تعمیرات غیرضروری بریس و مشکلات پوستی برنامه درمانی شما را با وقفه روبرو خواهد کرد که در نتیجه عملکرد خوب بریس شما را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

برای حفظ اجزای بریس خود خوب است:

• هر روز و هر روز، هر روز بریس خود را با آب و صابون رقیق به صورت دستی بشویید و اجازه دهید که در معرض هوا خشک شود.
• یکبار در هفته بریس خود را با الکل تمیز و خشک کنید.
• اجزای بریس خود را به صورت منظم چک کنید. هرگاه علائم اولیه پوسیدگی را مشاهده کردید که فکر می کنید عملکرد بریس شما را متاثر خواهد کرد حتماً پزشک خود را در جریان بگذارید.
• همیشه یک زیرپوش یا تی شرت 100% کتان زیر بریس خود بپوشید.

 

همچنین مراقبت ویژه از پوست نیز بسیار مهم است. در غیر این صورت پوست شما می تواند حساس و زخم شود، برای جلوگیری از آسیب پوستی اولین کاری که نیاز است انجام دهید ضخیم تر کردن قسمت هایی از پوست است که زیر بریس خواهد بود به خصوص نقاطی که فشار بیشتری بر آنها وارد است.

در زیر نکاتی جهت آسان تر کردن این فرآیند ذکر می شود:

• هر روز استحمام کرده و دوش بگیرید.
• با دستان خود نقاطی که زیر بریس قرار می گیرند را الکل بمالید. مالیدن الکل با دست به ضخیم تر کردن پوستتان کمک خواهد کرد(این فرآیند از زمانی که شروع به پوشیدن بریس می کنید 2 تا 3 هفته طول خواهد کشید).
• به درد در نقاطی که تحت فشار بریس می باشند توجه ویژه ای داشته باشید. با در آوردن بریس قرمزی پوست بایستی در طی 30دقیقه ناپدید شود اگر بیش از این طول کشید نیاز است تا بریستان را مجدداً تنظیم کنید.
• همیشه یک تی شرت 100% کتان بدون درز بپوشید تا از حساسیت و کوفتگی که درزها ممکن است ایجاد کنند جلوگیری کنید(بهتر است تی شرت تمام سطح زیر بریس را بپوشاند)
• تا جایی که امکان دارد بریس خود را محکم ببندید اگر شل باشد امکان آسیب زدن به پوست افزایش می یابد.
• پودر نشاسته ذرت در هوای گرم یا روی پوستی که به الکل حساس است کمک کننده است. در ابتدا از کرم ها، لوسیون ها و دیگر پودرها استفاده نکنید زیرا آنها پوست را نازک تر می کنند که بیشتر آن را مستعد آسیب می کند.

از آنجایی که مصرف بیش از اندازه می تواند پوست را مرطوب کند و نقاط حساس ایجاد کند، از دیگر پودرها کمتر استفاده شود.

• اگر با مشکلات پوستی نظیر پوسته پوسته شدن روبرو شدید پوشیدن بریس را تا بهبودی کامل به تعویق بیاندازید که این ممکن است چند روزی طول بکشد. اگر این اتفاق افتاد سریع تر به پزشک خود مراجعه کنید.
• اگر احساس کردید که نقاطی از پوست شما تیره تر از باقی نقاط می شود نگران نباشید، این طبیعی است و زمانی که درمان بریسی شما پایان پذیرد این نقاط تیره ناپید خواهند شد.
• تهویه مناسب پوست را در شرایط بهتری قرار خواهد داد، گرما و رطوبت، خشک و خنک نگاه داشتن پوست را مشکل می کند.
• اگر پوست شما حساس شد، چای کیسه ای خیس را روی آن قرار دهید. تانیک اسید موجود در آن فرآیند ترمیم پوست را تسریع می بخشد. این کار را 3-4 بار در روز به مدت 10 دقیقه انجام دهید.

در موارد زیر حتماً به پزشک مراجعه کنید:

• ایجاد زخم در هر نقطه از پوست
• نقاطی از پوست که تحت کشش و فشار بیش از حد بریس قرار گیرد طوری که احساس کنید به پوست شما آسیب خواهد زد.
• التهاب بیش از اندازه در زیر بریس مشاهده کنید.
• اگر ناراحتی ملایم به درد شدید و مداوم تبدیل شود یا زخم یا سوراخی زیر بریس خود مشاهده کنید.

اسپیلنت پنوماتیک اندام فوقانی چیست؟

 اسپلینت پنوماتیک اندام فوقانی قادر است بر حسب نیاز هر سه مفصل مچ، آرنج و شانه را جداگانه و یا همزمان تحت کنترل قرار داده و وضعیت آنتی اسپاستیک ایجاد نماید.این اسپلینت در دو فاز مورد طراحی و ساخت قرار گرفت. برای انجام چنین پروژه ای از بیمارانی که به مرکز توانبخشی تبسم که اولین مرکز توانبخشی سکته مغزی در ایران می باشد درخواست شد که در کنار درمان های تونبخشی و ارتوتیک که دریافت نموده بودند، از این اسپلینت جدید که در فاز اول فقط برای کنترل انگشت و مچ دست مورد استفاده قرار می گرفت، استفاده نمایند. در فاز اول هدف از طراحی چنین نیازی بود که مشاهده می شد غالباً پس از استفاده از اسپلینت های استاتیک مچ دست دچار زخم هایی در ناحیه فضای بین انگشتان می شد و غالباٌ از شل شدن استرپ ها و عدم توانایی اسپلینت در کنترل وضعیت شست ر ابداکسیون شکایت داشتند. از سوی دیگر به دلیل ضعف عضلات ناحیه شانه و ایجاد وضعیت نیمه در رفتگی در مفصل شانه، تحمل وزن اسپلینت برای بیماران مشکل بود و همه این موارد به علاوه عدم توانایی بیمار و همراهان بیمار در پوشیدن مناسب وسیله باعث می شد که شخص بعد از مدتی وسیله را کنار بگذارد. لذا در فاز اول بطور کاملا دستی و بدون استفاده از تکنیک صنعتی شروع به طراحی و ساخت یک اسپلینت بادی مچ دست نمودیم. این اسپلینت دارای ویژگی­های زیر بود:

1)جنس اسپلینت در ناحیه مچ دست، ساع و انگشتان از نئوپرن بود.

2)یک آتل پلاستیکی سخت به ضخامت 4 میلی متر در سطح پالمار قرار می گرفت که بصورت استاتیک مچ دست را در وضعیت اکستانسیون قرار می داد.

3)یک بالشتک بادی که در ناحیه پالمار کف دست تعبیه شده بود که تمام انگشتان روی آن قرار می گرفت. با باد کردن این بالشتک علاوه بر این که انگشتان به سمت اکستانسیون می رفتند به دلیل مسیر کره ای مانند این بالشتک ابداکسیون در مفاصل متاکارپوفالانجیال نیز ایجاد می شد.

4)کنترل شست به کمک کناره بالشتک انگشتان و یک استرپ جداگانه شست صورت می گرفت.

 

در این طرح اولیه هدف امتحان و آزمایش میزان توانایی بالشتک هوایی در کنترل وضعیت اسپاستی سیتی انگشتان بود چرا که شخص می بایست این اسپلینت را در وضعیتی که خالی از باد است بپوشد سپس به کک طرف سالم خود بالشتک را پمپ نماید حال آن که آیا بالشتک توانایی باز کردن انگشتان مشت شده را دارد یا خیر؟ و یا این که آیا این بالشتک می تواند وضعیت مورد نظر را حفظ کند یا خیر؟

آنچه به آن رسیدیم البته پس از چند بار آزمایش بر روی بیماران مختلف و در وضعیت های متفاوت این بود که  انگشتان بخوبی کنترل ی شوند. حتی شست نیز در وضعیت ابداکسیون قرار می گیرد اما نکته مهم این بود که وجود آتل پلاستیکی به تنهائی توانایی کنترل نمودن مچ دست را نداشت.

بناابراین با وجود این که انگشتان در وعیت انتی اسپاستیک ( ابداکسیون، اکستانسیون مفاصل متاکارپوفالانجیال) قرار می گرفتند ولی همچنان دست در وضعیت فلکسیون قرار داشت. بنابراین هدف اصلی می بایست کنترل مچ دست بود که این عمل نیز بهتر بود بصورت تدریجی صورت بگیرد چرا که بردن دست به یکباره در وضعیت اکستانسیون برای بیمار دردناک بود و در چنین شرایطی کنترل دت سخت می شود. از سوی دیگر می بایست اسپلینتی طراحی می شد که در بیمارانی که دارای وضعیت اسپاستیک آرنج و یا شانه نیز بودند نیز قابل استفاده باشد.

در فاز دوم طراحی اسپلینت آنتی اسپاستیک و پنوماتیک اندام فوقانی بورت یک وسیله سه قسمتی که قابلیت استفاده جداگانه برای هریک از مفاصل و یا بصورت همزمان را داشت طراحی گردید. این اسپلینت شامل اجزاء و ویژگی های زیر بود:

1)مجموعه مچ دست و انگشتان که شامل یک بالشتک هوائی کف دستی که بر روی /آن جداکننده های انگتان نصب شده است و یک فضای شست و استرپ اسپیرال شست و نیز یک فضای عبور آتل و کیسه هوایی باریک ناحیه مچ دست، این مجموعه به گونه ای طاحی شده است که آتل ناحیه مچ دست بطور اولیه و بسیار کم وضعیت اکستانسیون را در مچ ایجاد می نماید. سپس پس از باد کردن کیسه هوائی انگشتان به سمت اکستانسیون و ابداکسیون می روند و نیز چون مسیر کیسه های هوائی در ناحیه مچ نیز وجود دارد باعث ایجاد اکستانسیون بیشتر بنا به تحمل بیمار در ناحیه مچ دست می شوند.

2)این قسمت کف دستی و مچ دستی در صورت نیاز می تواند به یک قسمت آرنج متصل شود این قسمت که از کناره های خارجی ساعد با زیپ باز می شود دارای یک بالشتک در ناحیه اوله کرانول می باشد  که با باد کردن تدریجی این بالشتک ممانعت از فلکسیون ایجاد می شود.

3)در مواردی که بیمار دارای نیمه در رفتگی مفصل شانه می باشد قسمت شانه ای نیز به اسپلینت اضفه می شود ه دارای یک بالشتک هوائی ناحیه زیر بغل است که هنگام باد کردن علاوه بر ابداکشن شانه باعث الویشن شانه نیز می شود. بنابراین باعث کنترل نیمه دررفتگی شانه نیز خواهد شد.

این مجموعه در وضعیت اسپاستیک و بدون بار توسط بیمار پوشیده می شود. از جنس نئوپرن می باشد . استرپ ها از جنس الاستیک می باشدو کیسه هوائی در داخل محفظه هوائی قرار می گیرد. یمار به کمک طرف سالم خود این اسپلینت را پمپ می نماید. میزان باد کردن توسط درمانگر تعریف می شود. معمولا به بیمار توصیه می شود  که عمل باد کردن اسپلینت و خالی کردن آن را بطور متناوب ر طول روز انجام دهد. با این روش باعث می شویم با استفاده از میروی باد وسیله، مفاصل بصورت پسیو حرکت کنند.

این اسپلینت در گروه وسایل کمکی نیمه سخت قرار دارد و تحمل آن برای بیمار بسیار راحت است. نکته بسیار مهمی که این وسیله دارد این است که چون وزن اندام فوقانی به کمک شانه تحمل می شود استفاده از این وسیله برای بیمار بسیار راحت است.

اسپلینت های رایج بعد از سکته مغزی

اسپلینت ابداکشن انگشتان(finger spreader)  

این اسلینت از مواد لاستیکی فومی ساخته می شود و انگشتان و شست را در ابداکشن قرار می دهد ومطابق نظر بوبت هدف این اسپلینت کسب اکستانسیون مچ و انگشتان از طریق نگاه داشتن آن ها در ابداکشن است. زیرا ابداکشن نه تنها باعث تسهیل اکستانسیون اننگشتان می شودبلکه باعث کاهش اسپاستی سیتی در تمام اندام فوقانی می شود. این اسپلینت در طول روز پوشیده می شود. البته باید توجه داشت که اصل تئوری بوبت با درک کنونی کنترل حرکتی و اصول نورولوژیک وابسته به آن مطابقت ندارد.

اسپلینت ابداکشن شست

Resting splint:

این اسپلینت در طرح دورسال و پالمار موجود است. زوایایی که برای این اسپلینت پیشنهاد می شود شامل 30-20 درجه Ext مچ، 45-40 درجه flex مفاصل MP، 10-20 درجه flex مفاصل IP و شست در حالت آپوزیشن با انگشت اشاره می باشد.اسپلینت rest یکی از متداول ترین اسپلینت هایی می باشد که در مراکز درمانی برای بیماران مبتلا به سکته مغزی تجویز می شود. اگرچه این اسپلینت ممکن است در طولانی مدت برای بیماران سودمند باشد اما درمانگر باید در هنگام تجویز آن برای بیماری که در مراحل حاد یا تحت حاد بیماری قرار دارد احتیاط کند. زیرا اسپلینت rest مانع از هرگونه حرکت اعم از ارادی یا غیرارادی در دست پس از تلاش بیماتر برای حرکت می شود زیرا تمام دست را پوشش می دهد و بی حرکت می کند. در این حالت بیمار ممکن است دچار یادگیری بی تحرکی شود.

Resting splint

اسپیلنت تحریک الکتریکی:

این اسپلینت از نوع مفصل دار مچ- ساعد می باشدکه یک چعبع محرک الکتریکی از طریق یک کابل به اسپلینت وصل شده است. الکترودهای درون اسپلینت تحریک را به عضلات اصلی حرکت دست منتقل می کنند.کسانی که این ارتز برای آن ها تجویز می شود باید داری قدرت عضلانی کافی در بازو و شانه باشند

 

اسپلینت تحریک الکتریکی

 

دریک مطالعه که درسال 1989 توسط شرلین و همکاران انجام شد اثر ارتز کاهنده تن عضلات مچ دست در 18 بیمار مبتلا به سکته مغزی مورد بررسی قرار گرفت این اسپیلنت یک اسپیلنت داینامیک بود که اثر اصلی را بر روی عضلات فلکسور انگشتان می گذاشت و در واقع این تئوری را مطرح می کرد که علت اصلی اسپاسیتی و پوزیشن نادرست در مجموعه مچ و انگشتان دست اسپاسم در فلکسور دیجترم پروفندوس است و در واقع هدف این بود که با کاهش اسپاسم این گروه عضلات پوزیشن و اسپاسم در مچ دست کاهش یابد در پایان مطالعه بطور معنی داری این تئوری تایید گردید.

ارتز کاهنده تن عضلات مچ دست

در مطالعه دیگری که در سال 2000 در ژورنال طب فیزیکی و توانبخشی چاپ گردید اثر کوتاه مدت اسپیلنت داینامیک بر روی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی مورد بررسی قرا گرفت و موارد میزان رضایت مندی-دامنه حرکتی اکتیو و پسیوو میزان اسپاسم و ادم محیطی مورد ارزیابی قرار گرفت بیماران می بایست حداقل 3 ساعت در روز برای 3 هفته از وسیله استفاده می کردند .در پایان بطورمعنی داری کاهش اسپاسم و افزایش دامنه حرکتی اکتیو و پسیو و کاهش ادم محیطی مشاهده شد.

اسپلینت داینامیک دست

روز مادر مبارک باد

راه جدیدی برای نابودی سلول های سرطانی

با به کارگیری حسگر ساخته شده از گرافن – یک لایه نازک از اتم کربن – محققان دانشگاه کالیفرنیا-ایرواین، دیدگاه جدیدی نسبت به روند برنامه ریزی مرگ سلولی در میتوکندری بدست آوردند، و احتمالا راه جدیدی برای مجبور کردن سلول های سرطانی به خود تخریبی پیدا کردند.

پیتر برک استاد دانشگاه کالیفرنیا- ایرواین، در این عکس مدل اتمی گرافن را گرفته است. تیم او حسگر گرافنی را برای نظارت بر تغییرات در میتوکندری ساختند که منجر به آشکارسازی این پژوهش گردید.

به گزارش بیگ بنگ، برای مطالعه ای که پیتر برک، استاد دانشگاه کالیفرنیا-ایرواین، مهندس پزشکی و شیمی و تیمش – با همکاری محققان دانشگاه هاروارد و دانشگاه پنسیلوانیا -انجام دادند، روش الکترونیکی نظارت بر تغییرات در میتوکندری ایجاد شد که می تواند شروع روند خود نابودی سلول را نشان دهد. صدها و حتی هزاران میتوکندری، هر کدام باغشای درونی و خارجی، در هر یک از سلول های ما وجود دارند. میتوکندری به عنوان نیروگاه سلول شناخته می شود، آنها انرژی سوخت و ساز را از کربوهیدرات ها و چربی برای ایجاد انرژی می گیرند که سلول می تواند آن را بعنوان ولتاژ در سراسر سطوح استفاده و ذخیره کند. اما آنها یک نقش ثانویه نیز دارند: تنظیم مسیر زندگی تا مرگ یک سلول!

برک و همکارانش حدود ۱۰۰۰۰ میتوکندری (خالص) که از سلول هایشان جدا شدند را از طریق آنتی بادی یا پادتنی که قادر به شناخت پروتئین در غشای بیرونی خود بود را به یک سنسور گرافن چسباندند. کیفیت گرافن سبب عملکرد یک سنسور دو حالته شد؛ حساسیت الکتریکی استثنایی آن سبب شد محققان نوسانات را در سطح اسیدیته اطراف میتوکندری اندازه گیری کنند، در حالی که شفافیت نوری آن، استفاده از رنگ های فلورسنت را برای رنگ آمیزی و تجسم ولتاژ در سراسر غشاء داخلی میتوکندری ممکن ساخت. این قابلیت اندازه گیری سطح اسیدیته و ولتاژ غشا به طور مستقل به دو نتیجه مهم تبدیل می گردد.

راه جدیدی برای نابودی سلول های سرطانی کشف شد

محققان برای اولین بار نشان دادند که غشاهای درونی و بیرونی میتوکندری، که مسئول عملکردهای متفاوت هستند، به فرآیندهای یکدیگر مرتبط هستند؛ دوم، آنها دو گرادیان الکتروشیمیایی جدا و مستقل را شناسایی کردند که اینطور فکر می شد یکی از آنها وجود دارد. یکی در فضای بین غشای درونی و بیرونی قرار دارد، در حالی که دیگری در پاکت های غشای داخلی احاطه شده است. این کشف باعث تغییر درک علمی از تبدیل شیمیایی مواد مغذی به انرژی الکتریکی شد که سلول ها را در موجودات زنده قادر می سازد تا فعالیت و کار کنند. مهمتر از آن، شاید، محققان این دو گرادیان الکتروشیمیایی را با تنظیم آپوپتوز یا مرگ برنامه ریزی شده سلولی متصل می کنند، با توجه به تغییرات در عملکرد میتوکندری که می تواند بر تصمیم گیری مسیر زندگی یا مرگ تاثیر بگذارد.

برک گفت: «این نشان می دهد که رابطه ای بین انرژی و آپوپتوز وجود دارد.» وی افزود: « درک مسیر میتوکندریایی آپوپتوز برای دستکاری بیماری های مختلف، از جمله سرطان مهم است. ما سیستم جدیدی برای بررسی تغییرات عملکردی در میتوکندری پستانداران ایجاد کردیم، اما هنوز هم سوالاتی وجود دارد. سنسور گرافن به ما چیزهای زیادی می گوید، اما اگر بخواهیم به سوی ریشه کن کردن بیماری ها برویم، نیاز به توسعه ابزارهای بهتر برای بررسی چگونگی روند این تصمیمات زندگی / مرگ سلول ها داریم. باید قادر به دیدن داخل این ساختارهای نانومقیاس برای درک آنها باشیم. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریه ی Scientific Reports منتشر شده است.

ترجمه: سپیده محمدزاده / سایت علمی بیگ بنگ

منبع: phys.org